232

 aby jednak nie dominowało uczucie absmaku
w dzień ostatni półkolonii poszliśmy na ucztę
do najlepszej piezzeri w mieście i próbowaliśmy sześciu rodzajów pizz.
 nie słysząc, nie widząc, nie wrzeszcząc a raczej przekrzykując towarzystwo.
A potem powiedziałam koniec, do niewidzenia i nareszcie!!! uff orewłar!!ariwederczi
na co usłyszałam, jak to nareszcie?szkoda !bo fajnie było.
Ekhm punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. prawda to jak cholera.

***
A u mnie tak:
pięć dni tańców irlandzkich, elementów jazzowych, modern, pracy na rytmach,
gry na bębnach, didzeridu, ksylofonie, marakasach, samodzielnego wykonania
rury deszczowej
i rozpracowaniu gry na niej - zręby nowego ósemkowego spektaklu
powstały w klimatycznej atmosferze afrykańskiego akustycznego ambientu.

Codzienne próby monodramu z Gutkiem  urodziły spektakl. Jeszcze chwila i premiera.

Samotne mierzenie się z gliną zaowocowało wreszcie
ulepiłam michy, filiżankę i abażur metodą na wałek i koronki
teraz wszystko schnie, zobaczymy, zobaczymy co to z tego...w przyszły łikend wypalanie.
Lepić postanowiłam codziennie, przede wszystkim stwory użytkowe, kafle łazienkowe
do naszej łazienki, filiżanki, talerze michy...na prezenty, do sprzedaży...

Oraz najbardziej cieszy mnie regularność wybiegomarszów około pięciokilometrowych
od 4 stycznia dzień w dzień bez niedziel. Dlatego wczorajszy marsz dwukilometrowy na przystanek to była przyjemność bez zadyszki w pięknym słońcu, sama frajda.

A dziś
odłogiem z książką, czasopismem złożona w łóżku, odczuwam
każdy centymetr ciała, to był wymagający tydzień
intensywność najmocniej zaatakowała stawy- tańce, napierdalanie na bębnach i glina
wymagają siły.