Nie mam czasu jeżdżę na nartach.

Wybraliśmy się zgodnie z planem w nasze polskie gorki. Dotarliśmy choć nie wszyscy. Rezydujemy u górali tatrzańskich tym razem będąc oblepieni dziwna mieszanina goralszczyzny i glamuru. Że sztuczne kwiatki pospołu z fantazyjne upięta firanka zasłaniająca absolutnie piękny widok na góry. Ze zasłony i chodniczki w kolorze różowym. Itepe. Poza tym alpejskie warunki pogodowe pierwszego dnia na stoku plus piętnaście i pełne słońce. Drugiego podobnie i trzeciego. Dziś nie było słońca ale w dalszym ciągu na plusie. Każdego dnia na innym stoku walczę o życie. Wyleczylam się z leków jadąc wyciągiem kanapowym bo większego stracha mam patrząc w dół i zastanawiając się jak ja stąd zjade. Czas pomiędzy zjazdami upływa na rozluznianiu cielska grzancami i podziwianiem widokow. Tatry w całej okazałości. Inne równie ekscytujące widoki dotycza.. Narciarzy. Ech można godzinami prowadzić obserwacje różnych styli zjazdowych zwłaszcza u początkujących. Na stracha na wróble. Na rozpaczliwca. Na"zadna siła mnie stąd nie wyrwie"i tak se będę stała. Na spierdalac bo jadę.. Normalnie piękne to i fascynujące bardziej nawet od pokonywania własnych leków. Poza tym nogi mnie bolą. Są dwie rzeczy które w narciarstwie doprowadzają mnie do rozpaczy. Buty. Buty. Buty. Oraz ceny wszystkich tych spodni. Skarpet i bielizn termo z merynosa. Czapek. Rękawic. No można popłynąć i zapuakac. I to tyle na początek a zdjęć nie będzie bo nie umiem wrzuty zrobić.