Permakultura, wyzwanie, któremu sprostam.

7.30 a mnie już łupie w dupie.
od rana zbieram ślimory bez domów i obrywam żółte liście dyń, podstawiam jakieś konstrukcje niebanalne, żeby dynie na ziemi nie leżały, bo wtedy stają się łatwym łupem i można też na nie nadepnąć oraz Naczelnik się wkurza, że przeszkadzają w koszeniu.
Dziś dzień domowy.
Obrywam podejrzane i dolne liście pomidorom i czyszczę róże.
rozpędem lecę "po staremu" ale tak naprawdę, to jestem jedną nogą w zupełnie innym świecie ogrodów i w ogóle upraw wszelakich.
Czytam blogi ogrodnicze, które serdecznie polecam, oglądam vloga Bellingham,
czytam o Permakulturze prowadzenia ogrodów kolejne artykuły i zgadzam się z ideą dość entuzjastycznie. Przygotowuje się do rewolucji we własnym ogrodzie. Permanentnej.
Już od lat jestem przekonana, że należy przygotować miejsce pod skrzynie lub inne konstrukcje na powierzchni, żadnego kopania. W tym roku wszystkie uprawy mam w ceramicznych donicach, starych wannach i skrzynkach drewnianych. Plastikowe wielkie donice mam pożyczone ale niestety w czasach plastiku musimy je uwzględnić.
Jestem też zachwycona ogrodami kwiatowymi, ogrodami warzywnymi i aranżacjami, które może nie są permakulturą ale metoda no-dig już jak najbardziej. Zresztą nie od razu Kraków zbudowano, trzeba się przygotować, trzeba przemyśleć...
Jedno jest pewne, żadnego więcej kopania w moim ogrodzie, żadnego naruszania gleby,
jak najwięcej rozwiązań zgodnych z zasadami permakultury.
To wręcz cywilizacyjna konieczność pójścia w tym kierunku.

Wieje bardzo ale gdy się człowiek miota z sekatorem, to mu gorąco.
Matkajadwiga wpadła do domu, zakręciła się i pogalopowała w grządki.
No cóż, będę zmuszona wytłumaczyć jej, na czym polega moja filozofia prowadzenia ogrodu
i oczekuję  na tej drodze wybojów i różnych perturbacji. hmmm.

***


Dziś od rańca zaprząta mi łeb taka konstatacja, że istnieją ludzie, co to się w życiu nie nauczą
nie popełniać tych samych błędów. W dodatku konsekwencjami obciążają innych albo wszystkich dookoła. albo tych co najbliżej. i posiadają coś w rodzaju amnezji.
Do kurwicy mnie takie historie doprowadzają.
No bo ile można tłumaczyć, no w zasadzie można, tak długo, dopóty się zdania nie zmieni na takie, żeby pasowało takiemu delikwentowi.Wtedy ona robi po swojemu,  naturalnie zostaje upokorzona
 i ... po kilku latach już nie pamięta oraz ładuje się w podobny klimat.
W dodatku już sobie wytłumaczyła, że to on był świnia a ona miała charakter.
[żeby jeszcze przy okazji nie jęczały i nie pierdoliły bez przerwy w temacie]
ludzieeeee