Ostatnie godziny lata... na to nie można się przygotować.

 Naczelnik uprzejmie doniósł, że w ogrodzie o 6 rano łaził duży jeż. Nie reagował na latarkę i Naczelnika, za to głośno mlaskał. hurra. już się bałam, że nigdy nie wrócą. teraz musimy mu zorganizować jakieś legowisko na zimę. albo przynajmniej w tym pomóc. Zawsze myślałam, że te odgłosy gramolenia się przez płot u sąsiada, to nasze koty otóż niekoniecznie, bo okazało się, że może to być też jeż albo wiewiórka. Ja wczoraj rzucałam orzechami w wiewiórkę, młodą, rudą kitę wspinającą się po płocie i skaczącą po naszych drzewach. ponowne hurra. bo rude znikły jakoś tak latem. 

Czytam na kanapce w zapachu rozmarynu i cały czas kwitnącej bazylii. Gdy ogarnę okna tarasowe wciągnę skrzynię z bazylią i rozmaryn do domu.

Bardzo marne zbiory dyniowe w tym roku mamy, a sadzonek z 20 kupiłam hmmm wychodzi na to, że najlepiej jednak skupić się na cukinii. cały czas owocuje i podobnie kabaczek. Tylko jest upierdliwy w przyrządzaniu go na talerz. 

Taras we wrześniu okupuję ja.

Zbieram się ogarniać górkę, bardak pracowniany na początek, bo fstyyyd

formuje drzewko szczęścia, przygotowuje miejsce na wieszanie melisy i mięty oraz pokrzywy.

i takie tam mycia okien i układanie farbek na miejsce.

... a więc koniec lata, na to nie można się przygotować. smutno i nostalgicznie. w dalszym ciągu pragnę mieszkać w górach albo w lesie. albo na wyspie: na Hvarze teraz pewnie jest bardzo przyjemnie.

Dni wrześniowe bardzo piękne, słoneczne ale noce już tylko kilku stopniowe zaledwie a ranki toną we mgłach...dziękuję ci opatrzności oraz jestem wdzięczna swojej roztargnioności za te dni. iże mogę je spędzać w swoim ogrodzie. marzyłam o takim wrześniu. zawsze.

ps

Zenki okurwieńce, mają u nas już tak dobrze, że w ogóle nie reagują na rurę od odkurzacza i huk i wibracje. wdupiemają. I słusznie, bowiem Zenków nie wciągam, omijam wielkim łukiem. czasami wpadnę w pajęczynę bleee i ojapierdolę.