1 - 015. piekło i szatani oraz strażacy się komponujący kolorystycznie.

Łikend był.
I więcej mi się już nie chce pisać, tyle się działo i tak ciężko było momentami.
Obchodziliśmy we wsi Gminny Dzień Strażaka. 
Ponieważ nasza jednostka jest najstarsza w gminie - powstała w 1946,
dlatego gminne święto odbyło się u nas. Robiłam za fotoreportera. Byli oficjele i przyjaciele, była grochówka, grill, zawody strażackie dla dzieci, występy zespołów do późnej nocy na naszym wsiowym boisku. A wszystko zaczęło się mszą w kapliczce w dolinie charlotty oczywiście i a jakże. Przecież kapelan we wsi osoba najważniejsza. Nawet taki bylejaki chciwy frajer. jak oni wszyscy.

Poza tym u nas osobiście od piątku masakra.
Lucy po piątkowej sterylizacji dostała konkretnego wkurwa. Cały wieczór nią miotało, charczała, syczała darła pyska i się odgryzała na sterroryzowanej rodzinie.
 U weta było, że lepiej nie mówić, armagedon to mało.
Trzymaliśmy ją we trójkę, żeby dać zastrzyk, a wczoraj Naczelnik myślał, że zgniecie potwora na okoliczność ubrania czerwonego kubraczka. Lucynka kubraczek osikała wielokrotnie.
 Teraz ona ma dyskomfort i my mamy.... zapachowy ale i szkoda nam kota. jest wykończona smrodem i zrozpaczona tym kaftanem bezpieczeństwa.
 A na dokładkę Maniek ma dość tych awantur  i nie chce wracać do domu.
Nie chce spać z demonem w jednym pokoju, woli na dachu. Tragedia. i mój strach, który mnie wykańcza. kot dostaje jeszcze tabletki po ostatnim pogryzieniu...
W sobotę, dnia następnego po sterylizacji, Lucynkę nam zamieniono, nie wiem kiedy??
 stała się do rany przyłóż.
Przytulasek i mruczuś, nie do wiary. zupełnie. domaga się noszenia na rękach, ani razu nie wydarła japy, nie ugryzła, nie drapnęła. za to Maniek syczy i wyje do księżyca.
nie wiem co się dzieje. poczuł wiosnę, lato, zew, czy się wyprowadza??

Wiem natomiast, że za chwilę dołączę do Mańka i też będę wyła do księżyca.
Gaworzenie Matkijadwigi do Lucynki (muszę się napić) i jej WRESZCIE pomocna ręka (kocina wpadła jak śliwka w gówno) wcześniej odtrącona, aktualnie wręcz odwrotnie, ogłupiałe od kaftana zwierzę domaga się noszenia na rękach...no i jest noszona cięgiem non stop.
Matkojadwigo, mówię, nie rób jej tego, wyjedziesz a ona zostanie z nami, którzy jej raczej nosić nie będziemy za bardzo i się rozczulać zazbytnio, bo mamy zazdrosną Ernę i wkurwionego Mańka.
Dzięki mnie się taka niunia zrobiła, rzecze Matkjadwiga i dumnie pierś wypręża.
No nie za bardzo, wyjaśniam, raczej po sterylizacji i wyeliminowaniu pewnego problemu,
 kot wynormalniał. ale kto by mnie słuchał, na pewno nie Matkajadwiga.
Jeszcze tydzień, jeszcze tylko tydzień i matkjadwiga wybędzie, może kot się do końca nie zepsuje.
Potem dwa tygodnie spokoju i szansa, że ja trochę dojdę do siebie.