Pod starą Roslin Święty Graal czeka...

Pod starą Roslin Święty Graal czeka

Zdobny największych mistrzów dziełami.

Ostrze i kielich pilnują wieka.

nad nimi niebo usiane gwiazdami.

 

Zapraszam raz jeszcze na spacer po Rosslyn Chapel w wersji rozszerzonej.

Rano Naczelnik przyniósł do łóżka kawę owsianą z bułeczką cynamonową z vegańskiego baru tuż obok, bo na naszej małej uliczce tych barów malutkich knajpek było sporo reprezentując różne części kulinarnego świata. Potem poszliśmy na solidne śniadanie w stylu szkockim. Ja nie raczyłam. Wystarczyły mi grzanki i wyruszyliśmy do Rosslyn. Zaledwie dwoma autobusami.  A tak fajnie się jeździ na górce autobusu, UWIELBIAM to

Któż nie słyszał o Rosslyn ?

Kaplica Rosslyn – XV-wieczna kaplica wzniesiona w szkockiej wsi Roslin. Początkowo miała to być kolegiata pod wezwaniem św. Mateusza. Z uwagi na zdobienia określana jest mianem Biblii wykutej w kamieniu. Związanych z nią jest wiele legend. Skarby swoje mieli tam przechowywać między innymi templariusze, a zdobienia miałyby przekazywać tradycje masońskie. 

Ano całkiem sporo ludzi, nawet zainteresowanych historią...w zasadzie, to średnio wiele osób słyszało i bywało w tej kaplicy. Zapewne traktowano ją jak wiele takich obiektów. W sielskiej szkockiej wiosce Roslin stała sobie kaplica i zamek (z zamku nie wiele zostało)... turyści owszem bywali, że wystarczył jeden przewodnik, herbatę dla turystów gotowano w czajniku elektrycznym ... brakowało pieniędzy na kosztowne remonty.

Aż tu nagle.

The Da Vinci Code(koniecznie zobaczcie ten link) 

 Dopiero książka Dana Browna, a w zasadzie, to reakcja Watykanu, czyli Zabroniono jej wydawać i czytać !! no i film oczywiście, uczyniły dużo dobrego rozgłosu.  Nazywają to w Rosslyn "cud Browna". Turyści, koneserzy, czytacze, poszukiwacze skarbów walili hurtem a Fundacji wreszcie wystarcza na remonty. Bo ta perełka jest w prywatnych rękach, nie dokłada się do niej żadna państwowa instytucja. kolejki do kasy ciągnęły się kilometrami ...

Ostatnie sceny z filmu Kod Leonarda da Vinci w niej się rozgrywały, kręcono w środku, nie z zewnątrz, na zewnątrz stały rusztowania, więc zrobiono mało udaną makietę. niestety okna się nie zgadzają )))

 I tak Słynna Rosslyn stała się Słynna. Historia jej jest arcyciekawa, i budynek jest majstersztykiem architektury.

Ja sama osobiście stoję przed Rosslyn o czym marzyłam. 

Uwielbiam historie od dziecka, zostałam zainfekowana w rodzinie. 

[Uwielbiam symbole, szarady, spiski, legendy, bajdy, czarownice, duchy, horrory, Starożytność, historie miłosne, przemeblowania Europy, po upadku Cesarstwa i najeździe barbarzyńców i formowania się państw i mroki Średniowiecza z ich tajemnicami, Templariuszami, zakonami szpitalnymi etcetera te wszystkie zagadki, skarby...]

A z czasem doszła skandynawska faza na Wikingów,  i pogaństwo Zawsze mnie kręciło czyli życie i wierzenia Słowian i innych...z radością o tym uczę w szkole.  

No i to wszystko masz w Rosslyn.

Naczelnik dał się namówić i był zachwycony. W Rosslyn mieszają się klimaty celtyckie, pogańskie, runy, bo rodzina Sinclair miała też wikingowe korzenie. 

 

Budowniczy spoczął tuż obok swego dzieła, nieskończonego dodajmy.

 Zdobienia zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne są niezwykle. Niesamowite. 

No niestety trzeba Zobaczyć na własne oczy, żadne filmy, zdjęcia i internety tego nie oddadzą.

i rzeczywiście kolory piaskowca wpadają w róż, w błękity...a straszne gemby mają rzygacze

Zdjęcia głównie robiłam z zewnątrz, gdyż w środku nie wolno fotografować, więc pokaże zdjęcia wnętrza z widokówek i zdjęć prezentowanych na wystawie.

(kolumna z drzewem życia przepiękna i detal zdobienie wizerunek Green man, zielonego człowieka, podobno przynoszącego pecha...)

No ale w krypcie dużo starszej od kaplicy nikt nie pilnował. A w niej właśnie się była rozgrywała najważniejsza ostatnia część książki i filmu(skarbiec). więc robiłam zdjęcia i kręciłam. 

(Okazało się też, że nad zejściem do krypty nie ma Ostrza i kielicha zespolonego w jedno czyli gwiazdy Dawida, podobnie, jak nie ma tajemnych drzwi w podłodze krypty, gdzie przebywał nagrobek i szczątki Marii ;-) )

W Rosslyn zwiedzanie jest skonstruowane tak, że w cenie biletu zaplanowano wykład pani Przewodnik i wspaniale, bo niezwykle ciekawie opowiedziała całą historię z kręceniem filmu, i różne smaczki i ploteczki. Oraz konkretnie czytała nam ze ścian. Dosłownie i tłumaczyła Znaki. i Zdobienia. Opowiadała historię budowy, czasami krwawą, że z zazdrości o talent można zabić. Ta historia dotyczyła najpiękniejszej kolumny z drzewem życia. tej skręconej. I zdradziła nam Tajemnicę: że pod Rosslyn są olbrzymie podziemia, do których nikt nie wszedł...pod kaplicą są podziemia wielkości kaplicy z zachowanymi pochówkami tubylczej ludności. To dopiero jest niesamowite i pobudzające wyobraźnię. Zaglądała tam tylko kamera.

Budowniczy Rosslyn był na wyprawach krzyżowych więc wiele zdobień, to motywy ze świata, innych kultur; gryfy, rośliny i zwierzęta ...

Zawsze podkreślałam, że bywanie w świecie uszlachetnia, uczy, zapładnia umysł. a artystom poszerza horyzonty.

 

W nowym budynku muzeum, oszklonym ze sklepem były jeszcze animacje, bardzo pomysłowe. Sklepik zapełniony pamiątkami ale też i literaturą fachową. Kupiłam w Rosslyn obrączkę celtycką: "Outlander ring" czyli inspirowaną filmem. 

Magnesy i podkładki. i kartki pocztowe z wnętrzem kaplicy.

Wracaliśmy zachwyceni. a to był dopiero środek dnia...

Pojechaliśmy do miasta, poszukiwać tunelu art.

 

Przeszliśmy go sobie a Wyjście okazało się szlakiem prosto na trasę w góry. 

 

Nad Edynburgiem góruje Arthur's Seat, starożytny wulkan, jest głównym szczytem grupy wzgórz w Edynburgu, które tworzą większość Holyrood Park. Znajduje się na wschód od centrum miasta, około 1 km na wschód od Zamku w Edynburgu. Wzgórze wznosi się nad miastem na wysokość 1.6 m (250.5 stóp), zapewnia doskonałe panoramiczne widoki na miasto i nie tylko, jest stosunkowo łatwe do zdobycia i jest popularne podczas spacerów po górach.

Właziłam na niego na kolanach nawet i płakałam... No spacerem bym tego nie nazwala. Widoki na Edynburg, morze, wyspy i zatokę wynagrodziły zadyszkę. 

Naczelnik przeżył... 

Żeby pokazać, gdzie staliśmy i skąd filmowałam posłużę się zdjęciem własnym i nieco ładniejszym z internetu i pokaże widoki na Edynburg,

 

Za to zejście było całkiem przyjemne, 

tam właśnie byliśmy. 

 

Potem jeszcze spacer parkiem do autobusu, który zawiózł nas do hotelu. ale nie tak szybko ;-))

 Zwyczajowo każdy dzień kończyliśmy szybkim drinkiem z kija w szkockim pabie, to ja a Naczelnik smakował ichniejsze pyfko. Naszym ulubionym szkockim tradycyjnym pabie Gdzie same szkockie pijaki.

 i taki klimat

Zazwyczaj byłam tam jedyną kobietą, poza barmankami. A Naczelnik nie rozumiał ani słowa z tego o czym gwarzyli goście przy barze ;)))) ale wszyscy tam byli bardzo mili.

Oraz nogi mnie w dupę wleźli a to dopiero był drugi dzień w Edynburgu.

 

ps

po Lewej prawej stronie bloga, od góry, zamieszczam wypad do Edynburga a po Prawej zeszłoroczną wyprawę do Szwecji kamperem.  Wszystko uzupełnione dokładnie z dodatkowymi materiałami zdjęciowo-filmowymi.