Pocztówki znad krawędzi... Fiordu.

 Wstaje rano, piję kawę z kawiarki, siadam na wygodnym krześle plażowym i patrzę na ten teatr natury. Za kazdym razem inny spektakl. Fiordy. Góry. Plaże. Miasteczka. Wioseczki. Wodospady. Dziesiatki a moze i setki, wszędzie wodospady tego lata. Miejscowi twierdzą że  latem większości z nich nie ma. 

 Oglądam wyspy Morza Północnego. Głębokie doliny fiordow, gorzyska zaslaniajace niebo, wodospady i rzeki.  Domy z ogrodami na dachach. Trawami, łubinami a nawet drzewkami. W wodach delfiny, morświny i ryby. 

Norwegia jest najpiekniejszym krajem, jaki widziałam. Serio. Skupia w sobie wszystko co kocham. No może pogoda w tym roku nieco wynaturzona. Ale mamy i w tym urozmaicenie. 

Tu jest wszystko. 

W trakcie podróży patrze na ludzi:Mieszanka kultur, narodów, jezykow i kolorów skory. Mieszanka strojow. Na szczęście o tej porze kończą sie wakacje i nie ma wielu turystow. 

Patrze na surową przyrodę i jej piękno. 

Droga trolli, spektakularne widoki wysoko w gorach i rownie spektakularny zjazd serpentynami. Nie pierwszy. Nie ostatni. Kamper daje radę. Czsami wyglada to dość groźnie. 

Przeprawiamy się promami, przejezdzamy mostami i tunelami pod miastami, pod woda i w brzuchach  gór. 

Dojechalismy pod największy europejski lodowiec. Widok zapierajacy dech. Aż żal, że nie mieliśmy czasu, żeby po nim pochodzić. Tylko z przewodnikiem. Jest ogromny. Spływa w niebieskim kolorze z wielu szczytów.

Nie ma dwóch takich samych fiordow, wodospadow czy plaskowyżów w górach nad fiordami. Nie ma takich samych wysp i miasteczek... 

Warto ryzykować wszystko dla takich widoków, przeżyć i emocji. 

Warto mieć nadzieję, że nas nieszczęście nie dopadnie. 

I na koniec pierwszy ogromny wodospad a nawet 3 ktore zobaczyliśmy. Platformy malowniczo zwisały nad spietrzonymi wodami pod nami. 

Zrobilam setki zdjęć i nagralam jeszcze wiecej filmików telefonem, aparatem, kamerą. Po powrocie bede to wszystko komponowac w kilkunastu postach z podróży. Teraz robie notatki zaledwie. Nie mam czasu na posty z każdego dnia. Jedziemy wiele godzin. Wieczorem zachwycamy sie zachodami słońca za każdym razem w innym miejscu. I padamy zmęczeni nadmiarem. Rano sniadanie i planujem trasę. W trasie wiele postojow i niespodzianek. Za nami 10 dni. 

Jeszcze 6 dni przed nami. Jeszcze nie koniec. Dzis trasa atlantycka. Najdalszy odcinek wyprawy I zaczynamy odwrot. Bedzie dlugi, być moze trudny. 

Nie trafilismy jeszcze na trudnosci zwiazane z zamknieciem dróg, osuwiskami i zalaniami i mam nadzieję oby tak dalej do samego domu.

Napisanie tego posta zajęło mi 2godziny, wyrwane ze snu. Jest 9 mewy wrzeszczą, owce beczą, na horyzoncie plywa prom od switu... Naczelnik gramoli sie z betow czas śniadać. Dobrego dnia.