979. obawiam się okrutnego boga i jego popleczników

Oglądałam ten spektakl do północy (sejm)

I nie mogłam się nadziwić

naiwności, bezczelności i grubiaństwu

i faktycznie prawu Hammurabiego i biblijnemu w użyciu.

Nieśmiertelnemu OKO ZA OKO ZĄB ZA ZĄB.

Zaczynam się obawiać, czy my się przypadkiem nie cofniemy

do czasów tego okrutnego boga akceptującego i usprawiedliwiającego niewolnictwo??

karzącego zabijać za samo złorzeczenie rodzicielom

i za podniesienie ręki na rodzicieli, tym bardziej ale już za zabicie niewolnika

karającego tylko karą, bez śmierci, bo jest JEGO WŁASNOŚCIĄ

a więc ludzie nie są sobie równi, mówi bóg starotestamentowy,

bo trzeba dopasować boga do systemu władzy i życia. przecież.

Ale prawdziwie wkurzył mnie ustęp dotyczący ukamienowania woła.

znęcanie się nad zwierzętami to już przesada.

Z drugiej strony woła potraktowano jak istotę ludzką, myślącą 

wiedzącą co czyni. ciekawe.

No więc mam obawę, czy zmiana konstytucji na którą się zanosi

(nie bądźmy naiwni, albo nie udawajmy ślepych i głupich)

zniesie w proch i pył zapis rozdzielający państwo od kościoła?? 

Wychodzi na to, że są już w tym temacie przecieki, bo wczoraj

w hali odlotów

niejaki terlikowski redaktorzyna wyraźnie straszył Teatr Polski we Wrocławiu
jego dyrektora, aktorów i Panią reżyser tego nieprzyzwoitego spektaklu
zniesieniem dotacji, zamknięciem placówki
i  ble ble ble

(Zastanawiam się nad remontem chałupy w kontekście ewentualnego

wypierdalania z kraju wyznaniowego, w razie co.)

Konkludując swą przydługą? wypowiedz, obawy? lęki?

                                    Nie rozumiem i nie popieram pragnień ludzi,

którzy za wszelką cenę muszą mieć przewodnika stada.

                                     mówiącego im jak myśleć, czuć i żyć.

Z pewnością jesteśmy jako rasa zepsuci, mamy wadę genetyczną

                                 blokującą wolnomyślicielstwo i wolną wolę 

                                  i wolność wszystkiego.

jakoś tak lubimy się ograniczać.

Ale nie wszyscy

                      są wyjątki i ja bym sobie życzyła szacunku dla tych wyjątków.

W krajach europejskich(odwołuję się do tego co znam) bardziej
lub mniejbardziej goni sie rodzicieli do współpracy
w aspekcie socjalizacji ich pociech(swoja drogą co to za konstrukcja słowna POCIECHA)
znam to tylko z blogów, sama nie uprawiam tego zajęcia, wręcz przeciwnie.
jestem aspołeczna bardziej niż inni. a wszystko to wina dzieciństwa.
nie pędzono mnie do żłoba, do przedszkola do do do do.
potem musiano mnie zaganiać do szkoły.
zamknięte pomieszczenia mieszają mi w głowie ... do dziś.
Kiedy odkryłam, że nikt nie pilnuje drzwi wyjściowych ze szkoły ...
zagrożono mi powtórką pierwszej klasy. nie zdecydowałam się.
i tylko skrzypiec mi żal.