o utratach

poprawiła bym Lema
O tym, że się jest szczęśli­wym, wie się do­piero po­tem, kiedy to minęło.
 Człowiek żyje zmianą. 
wg mnie 
CZŁOWIEK ŻYJE STRATĄ !!
wieczne utraty oto cholerne klu naszego życia.


WIECZNE UTRATY I...
żyj tym co teraz, żyj teraźniejszością, nie przeszłością i nie przyszłością.
brzmią wschodnie sentencje zalatujące mądrością
każdy psychoterapeuta będzie to powtarzał jak mantrę przy kolejnych sesjach.
Tymczasem
na teraźniejszość składa się suma naszych absolutnie wszystkich doświadczeń,
wyborów, cierpień, wątpliwości, strachów, rozczarowań, porażek, sukcesów,
prześladują nas te duchy z przeszłości.
I nie ma człowieka wrażliwego, bo o klocach pustych jak beki po śledziach przecież tu nie mówię,
no wiec nie ma człowieka, który potrafi się odciąć. i żyć only teraźniejszością,
nie przeżywa jej i nie jest tą przeszłością  wyraźnie ukształtowany.
nie tęskni za minionym, za utraconym, za ludźmi, za młodością, za dzieciństwem...
no nie ma, nie jest to możliwe i ... głupie. ta sentencja jest zwyczajnie głupia!!!
i kicham na nią i pluje.

Nie żyj przyszłością .. no kolejne pierdolenie filozofów.
jak tu żyć bez planów, marzeń i projekcji ??
no jak??

WIECZNE UTRATY I ROZCZAROWANIA

jestem egoistką i nie lubię być na dalszym planie.
z tego i tylko z tego powodu tracę bliskich znajomych.

jestem egoistką i idealistką
i wstrętem mnie napawa nielojalność
z tego powodu tracę przyjaciół.
i jeszcze z powodu  WYRACHOWANIA tychże.
i gdy mnie ROZCZARUJĄ...

 a pies jebał takich przyjaciół. pomyślałam i zostawiłam w cholerę.