1-011.niedzielno-poniedziałkowy.

Normalnie w godzinach okołopołudniowych rozegrała się bitwa o smoleńsk
w naszej chałupie... choć robiliśmy wszystko, żeby nie doszło do rękoczynów,
to jednak nikt nikogo nie przekonał i każdy pozostał przy swoim zdaniu.

Na szczęście wpadli do nas znajomi...

Luśka strzelała popisy skacząc po śliwie jak małpa, Erna terroryzowała piłeczką męską połowę towarzystwa, tylko Maniek zaginął bez wieści.

 Na szczęście nieoczekiwanie wpadli do nas przyjaciele, no to wywlekliśmy grilla
 i posiedzieliśmy do nocy, a że tyłki nam zamarzły, prawie.
a na koniec dymaliśmy 5 kilosów z Eną przez pola do ostatniego autobusu, żeby ich doholować
bezpiecznie, bo fantazja ułańska im kazała nocą do miasta leźć na piechotę. norzesz...
 Do przystanku dotarliśmy z kijem od drzewka świeżo zasadzonego, gdyż się Erna rozpędziła
i przegoniła Trzymającą smycz(za to nie do końca się trzymającą dobrze podłoża))  po rowach okolicznych, a że próbowała się złapać czegoś, to i wyrwała palik.
 Maniek tymczasem nie wrócił na noc i nie było go rankiem na fotelach tarasowych, co czynił, gdy gdzieś nocą zabarłożył. Czarna rozpacz się skradała.
Obeszliśmy z Naczelnikiem wszystkie miejsca ukrycia zbiega, wszystkie meliny i nic, ani widu,
ani słychu. a kiedy późnym popołudniem zjawił się kulejący i płaczący, zawodzący od wejścia,
że znów wpierdol dostał, łapy pogryzione i podrapany, to egen wizytka u weta i zastrzyki i tabletki.
ekh tak fajny poniedziałek mieliśmy.

ps
Nienawidzę naukowców wszystkich, którzy męczą i mordują zwierzęta.
ponieważ traktują zwierzęta jak obiekty, a nie żywe istoty.
apropo,s Simony Kossak i jej książki o puszczy białowieskiej.