PARADOKS.

Kiedy to przestałam być wolnym człowiekiem?
tylko zaprzęgłam się w kierat 12 godzinnego dnia pracy nienormowanej i normowanej zanadto?

Ano proces ten jest nierozerwalnie związany z rozlicznymi remontami chałupy.
Remonty pochłaniają środki, środki zdobywa się ciężką pracą, a ciężka praca zabiera mi wolność. Którą to wolność pozyskałam namacalnie zamieszkując chałupę.
Chałupę zasiedliliśmy abym miała czas i warunki na pisanie i malowanie
 i żeby leżeć na hamaku i czytać, co ostatnio jest utrudnione, bo czas zabiera mi praca
 a praca jest konieczna, żeby pozyskać kasę na remonty chałupy
...
Na szczęście remonty mają się ku końcowi. przynajmniej te główne, bo w starym domu
i w ogóle w domu one nie kończą się nigdy.
Mój wewnętrzny robal się buntuje i jest zmęczony.
Podążanie od punktu do punktu mnie męczy. Decyzje, papiery, koterie, układy ...
nawet nauczanie.

**
Był wyjazd na Kaszuby i było słonecznie ciepło i zabawnie.
cała moja teatralna ekipa zamieszkała w jednym domku. pływała na jednym rowerku wodnym.
no może nie cała pływała, w piątkę pływaliśmy za to z pełnym zanurzeniem.
dwójka nie pływała. jedna artystka była nieobecna. za to była koza a raczej cap.

ja pływałam dosłownie w ubraniu i do pasa. ale o tym napiszę jutro. chyba.

ps
Zabawne jest myślenie niektórych ludzi,
że nie przyjmują na klatę konsekwencji swoich działań,
nie szukają u siebie winy za oceny, które ich spotykają, tylko koniecznie muszą namierzyć kogoś,
kto będzie za to odpowiedzialny.
Wiele lat temu pewien układ koleżeński mi się rozsypał a potem skorzystałam z okazji,
 żeby się uwolnić ostatecznie. i tyle.
Dlaczego mam realizować projekty artystyczne z kimś, kto przestał być mi dobrą koleżanką?
Ja akurat mogę pracować sama w zakresie twórczym, potrzebni mi ludzie do realizacji, których wokół nie brakuje.
i nie obrabiają mi dupy przy okazji.


Znów leje, burza i ulewy od nocy.
teatr mi przecieka.