Melancholia.

Nabyłam pierwsze wydanie Vogua i myślę sobie, patrząc na okładkę, że też musiało trafić na TERAZ, czas w którym czarna wołga i pałac kultury są aktualne. Ta okładka, to jest symbol i sygnał oraz jest przygnębiająca.
Demony powróciły.
Annalise Keating mnie czołga kilka dni z rzędu wieczory i noce. całą niedzielę mnie czołgała i zadziwiające jak mi się uczucia zmieniają - od bezwarunkowego podziwu przez przerażenie, litość do ?? ???
i uczy mnie annalise nie ufać nikomu, nie czynić z pracy świątyni i nie kryć dupy swoim studentom. Przypomina też, to co na szczęście już wiem od dawna, że jeśli nie jesteś dość silna na rozgrywki, manipulacje, jeśli sama tego nie potrafisz, nie masz dość bezwzględności w działaniu, nie pchaj się w politykę, wydymają cię bez pardonu.
Ludzie, którzy ci coś zawdzięczają będą wdzięczni ... do czasu, potem zaczynają grać do własnej bramki, a ty stajesz się niewygodna, przypominasz o klęsce, niepowodzeniu.
Ugniatasz jak kapsel w bucie i piasek pod powiekami, dość nieprzyjemne uczucie. Zrozum ich. Człowiek to niewdzięczne bydle. a zwłaszcza młody. ma w sobie pokłady egocentryzmu, odwagi, zachłanności i bezwzględności. chce spróbować sam. chce decydować sam. nie lubi twojego cienia,
zaglądania przez ramię i wiecznego, że ty wiesz lepiej. masz już rozwiązanie.
Mali niewdzięcznicy.

Zimą, zwłaszcza w takie mrozy lubię się hibernować w sobie.
Dobra muza, dobra książka, dobry film i jakiś smutek do kompletu. 
Melancholia ech melancholia.