Melancholia.

A więc i jednak wolny ten poniedziałek.
Czy mi to rujnuje plany? ach nie !!! mam dodatkowy dzień na ROBOTĘ. pracę domową.
Co wy zrobicie z tym wolnym, tyle wolnego, dopytuje Matkajadwiga?
Jakie wolne pytam ja? znów odkładam porządkowanie i rózne miecze Damoklesów
 na ten wolny czas.
Jest tyle zaległości i tyle roboty, że nie mam wolnego ani na chwilę. Łeb mi pęka od nadmiaru.
Najbardziej mi przykro z powodu Erny i naszych spacerów nieodbytych, nieodbywanych...
taka piękna jesień a tu nic. zero. Zero wysiłku i wietrzenia łba. najchętniej koc na łeb i żeby mi wszyscy dali spokój. padam ze zmęczenia. odpoczywam siędząc w newralgicznym miejscu i patrząc za okna na tę piękną jesień.
Już sobie nie dokładam. Marzę, żeby się skończyło. Wszystko.
Jak na złość wszystkie możliwe SPRAWDZAM natenczas w teatrze.
Rodo, porządkowanie papierów, pierwsza od ponad dwudziestu lat likwidacja kasacja papierzysk,
komisja likwiadacyjno-kasacyjna, komisja sprawdzająca stan sprzętu tak zwany spis z natury...
realizowanie planu, rozkminianie kasy, która została, planowanie zakupów.
Nie mówiąc już o szkole.
Za dwa tygodnie premiera. Za trzy tygodnie sztos z kobietami na stulecie niepodległości.
...
Cieszę się, że ogar pierwszy w chałupie zrobiony ale jeszcze drzwi czeakają i szyba w kuchni.
[Ach kurwa chyba się zacięłam na tej frazie.]

Dopada mnie Melancholia. i tylko mam nadzieję, że końcówka nie będzie taka drastyczna
 jak we filmie.