Sen o wrażliwości.

 Sen był straszny. Realistyczny I Wykańczający. Lew mnie ganiał przez pół nocy ale nie w Afryce, tylko w mieście... coś okropnego. to już kolejny raz taki sen. Wiem to. Pamiętam. mam taki sam sen co jakiś czas, o tym polującym na mnie lwie. towarzyszy mi poczucie beznadziei w tej ucieczce.

obudziłam się nad ranem przerażona, sparaliżowana strachem i nie mogąca oddychać. zasnęłam jednak. i jakoś zapomniałam. a potem taka sama sytuacja odbębniła się w kryminale, że inkwizytor wrzucił gościa do zagrody lwów...na pożarcie. 

jednego dnia wczorajszego, to było dla mnie za dużo.

towarzyszy mi jakieś poczucie zagrożenia. ???. 

*

Wrażliwość społeczna, to się chyba nazywa. że reaguje człowiek na potrzeby innych. i rozumie w każdym razie się stara. przede wszystkim zauważa pewne procesy, które zachodzą w społeczeństwie i wczoraj sobie rozmawiałyśmy długo w noc w zacnym towarzystwie, po spektaklu. o sytuacjach na uczelniach, jedna z nas pracuje tam nadal, w teatrach, sądach...patologicznych rodzinach. Nastały czasy wydawania literatury fachowej w mniejszym lub większym stopniu więc w sumie każdy może mieć coś do powiedzenia w temacie, i niestety postawić diagnozę. Bo nie lubię, gdy dyletanci stawiają diagnozy, już wystarczy, że zdarzają się chujowi lekarze, psychiatrzy, psychologowie, terapeuci. nauczyciele. Sama czytam literaturę owszem. Ciężki kaliber przeplatany lżejszym kalibrem. szkoda, że nie przeczytam wszystkiego. Uświadomił mi to mój profesor na uczelni. dawno temu. przystojny był i mądry. ale po diagnozy idę do fachowców. Czytam, żeby lepiej zrozumieć siebie i co się dzieje wokół. bo przecież ja pracuję na pewnym stopniu wrażliwości a nawet nadwrażliwości z dorosłymi ludźmi, z młodzieżą i nawet dziećmi, więc wiadomo. powinnam a nawet mam obowiązek. wiedzieć. reagować. empatować. i przede wszystkim chronić siebie. swoją wrażliwość. i posiadać narzędzia do tego.

Tymczasem żadne studia tego nie uczą i w te narzędzia nie wyposażają. i chuj. Nie mówi się za dużo o poranionych aktorach(ostatnio więcej), reżyserach, nauczycielach, czy sędziach z wydziału rodzinnego. a wręcz mówi się o alkoholizmie środowiska artystycznego prześmiewczo, i stroi żarty i przedrzeźnia, że niby racy wrażliwi ho ho .... Za to doskonale rozumie się traumy alkoholowe wśród bliskich i wytrzymuje, żyjąc w przemocowym środowisku(a może właśnie dlatego!) i gdy trzeba trzyma za rączkę ofkorsss. chujowe to. 

Rozmowy dotykały problemów, grup teatralnych dorosłych ludzi, że przychodzą amatorzy, żeby się leczyć z różnych traum, podbudować swoje ego. a czasem powinno się z tego ego nieco spuścić. i tak się zdarza. W każdym razie owszem Teatr tak, ale w pierwszej kolejności do psychologa, psychiatry marsz. Sztuka nie jest od leczenia traum. Jest leczenie traum sztuką. dramą. w kółeczku rozmowy. grupy wsparcia. scenki.

 Całe życie dźwigam czyjeś problemy. nie chce już uczestniczyć w rozprawianiu się z pokoleniowymi traumami obcych dla mnie ludzi. z przemocą. alkoholem. chorobą. już nie. .. pierwszym krokiem było postawienie granic, i bycie w chuj asertywną. potem rozwiązaniem ekipy, która chciała za dużo, wyprowadzka na wieś, żeby przewietrzyć łeb. potem praca na innych zasadach. a teraz uświadomienie sobie ile mnie to kosztowało i nadal kosztuje i leczenie mojego ciała od 4 lat. 

Zauważanie procesów, zmian, sytuacji wynikających z obserwacji ludzi prowadzi do wniosków, a te czemuś służą. bicie piany dla bicia piany jest stratą czasu. Nam posłużyły. (zawodowo : aktorka, reżyserki, sędzia, nauczycielka, wykładowczyni, teatrolog, krytyk teatralny.).

ale żeby nie było do końca tak poważnie, to śmiałyśmy się też, do rozpuku z różnych naszych opowieści.

Wywołaczem była książka, Igi Dzieciuchowicz, Teatr rodzina patologiczna. którą zamierzałam nabyć a dostałam wczoraj w prezencie. czytałam o niej i czytałam recenzje.

podczytuję też więcej Rozmowy o emocjach. Agnieszki Jucewicz.

ps

a co z wrażliwością kulturową ?

ps

wyszło mi, że wszyscy byliśmy przemocowi i być może jesteśmy alkoholikami. albo byliśmy. i wyszło mi, że potrzebujemy pomocy, narzędzi, zmian. Jedni są na nie gotowi inni nie są. Tymczasem wahadło się wywaliło na przeciwległą stronę i wali po łbach bez opamiętania. Czekam aż się uspokoi. ..  kiedyś aby uprawiać szlachetny zawód reżysera trzeba było mieć lata i ukończony jakiś fakultet. Według mnie najlepiej, gdyby to była psychologia. Dziś 19latki idą na reżyserię. Jak sobie poradzą mając dwadzieścia cztery lata i ogromną odpowiedzialność za ludzi, aktorów ?? czy za trzydzieści lat ktoś ich też będzie walił po łbach ??