Empuzjon.

 Czytam, zachwycona. Jak zawsze zresztą, gdy kosztuję dania niezwykle wyszukanego w każdym drobiazgu, dbałego o szczegół. Gdy materiały były zbierane latami i widać poważne warsztatowe podejście do tematu i szacunek dla czytelnika. Gdy potem chce pojechać w TO miejsce, podążając za historią ... jestem więc zachwycona pisarstwem Olgi Tokarczuk. Od zawsze, od pierwszego spotkania. Gdy wyjeżdżałam wiele lat temu z kraju tutejszego zagranice, mogłam wziąć tylko jedną książkę ze sobą i był to Solaris Lema. Najbardziej mnie mierzi, gdy anonim jeden z drugim, ani Tokarczuk, ani Lema nie powąchali a jedynie nafaszerowali się zatęchłą pisdzielską propagandą. I jest czym rzucać w adwersarzy ale nie widzą te anonimy, że rzucają gównem. a nie argumentem, sami w tym gównie ubabrani. 

Podobnie ma się sprawa z krytyką i zwłaszcza przywoływaniem niechlubnej w większości historii kościoła katolickiego. Natychmiast się znajdzie wyznawca, który ci zarzuci braki we wiedzy i tendencyjność, bo sam za wiele nie wie: Konstantynopola od Konstantyna Wielkiego nie odróżniając, i skrótów twoich myślowych nie odczyta. Dodatkowo jeszcze, dowiadujesz się, że siostra adwersarza(oj to za dużo powiedziane) jest po historii [Sytuacja analogiczna do męża lekarza] co  czyni z wyznawcy historyka i lekarza, bo żona doktora czyli doktorowa przez oddychanie wspólnym powietrzem wiedzę przejmuje...