1084. ranek pierwszy, dzień pierwszy.

Zapamiętajcie sen,
bo to jakby się człowiek przeprowadził w nowe miejsce.

Czekałam na ten dzień dziewięć lat ?
setki razy wyobrażałam sobie ten poranek i naprawdę nie mógł być lepszy,
piękniejszy, bardziej słoneczny i bardziej pachnący i bardziej cichy,
żaden kogut z rana nie ośmielił się zakłócać idealnego poranka.
Mgła otulała wszystko a nieśmiałe promienie słońca  kładły się na polach i domach.
było i jest pięknie,
jakby ktoś-coś wynagradzało te paskudne lato dając w zamian przepiękny wrzesień.

Jest ciepły i słoneczny dzień.
Pajonki rozpościerają pajęczyny. kolory się mienią a pranie schnie.
Matkajadwiga grasuje w ogrodzie, a ja nie mogę się oderwać od domu,
nie mogę się nadelektować, nasycić tym widokiem i zapachem.
I nie chce mi się iść do pracy.
Pomimo rozciągnięcia się w czasie remontów i doprowadzania chałupy do stanu upragnionego,
nie ma tego złego, bo na każdym etapie dostrzegaliśmy i dostrzegamy piękno rzeczy nowych,
małych i detale i nowe zapachy i cieszymy się z tego,
że własny dom na wsi, że mały kawałek ogrodu, że kwiatki, że zioła, że pola dookoła,
że inne lepsze życie dla nas, że wakacje od maja, że nasze zwierzęta są szczęśliwe,
że stary drewniany płot i ceglana obora.
Dziś nie będę widzieć niczego innego. żadnych niedoróbek albo wtop naszych,
Dziś wyłażę przez okno łazienkowe na taras, żeby ukradkiem palić papierosy,
w tajemnicy przed Matkąjadwigą offkorss.