Mam adhd i nie waham się go używać.

no to teraz to już mnie nie polubicie a nawet znielubicie. coponiektórzy :-)

*

Kiedy dotarło do mnie, że jestem posiadaczką, kiedy to zaczęłam obserwować, bo jednak nie wszystkie objawy mam książkowe, bo przecież jestem wielozadaniowa, robię wiele rzeczy na raz i całe życie jestem liderem, organizatorem, twórcą, kiedy to podglądam, czytam i się zainteresowałam, choć jeszcze nie ma potwierdzenia naukowego. To mi nieco ulżyło i zaczęłam siebie podglądać i zaczęłam sobie wybaczać. Inaczej przecież nie umiem, nie jestem zdolna. Zaczęłam rozumieć dlaczego ludzie mnie nie lubią i za co. Dlaczego nie wytrzymują, odchodzą. zrywają kontakty.  

Wcześniej, to głównie samopretensje i samobiczowanie. ale też cały czas jednak Z pewnym niedowierzaniem na to patrzę :-)

Kiedy magda mi podpowiada co i jak. i namawia do diagnozy a anka podrzuca książki. natomiast moja Fry przyklepuje. To coraz bliżej mi do tej naukowej decyzji. Bo może to jednak coś innego ? ale to już musi lekarz przyklepać. Nie potrafię jednak stanąć obok siebie. narasta potrzeba profesjonalnego zdiagnozowania. Całe życie byłam wariatką. bywałam odrzucona, wyśmiewana i nieakceptowana. musiałam się mierzyć z ciągłym ocenianiem i hejtem. .. innością, osobnością. ..

Aż zrobiłam z tego zaletę. inaczej nie umiałam się bronić. i żyć. 

Nie jestem leniwa. wręcz przeciwnie jestem tytanem pracy, jestem pracoholikiem, bo kocham swoją pracę. każdą którą wykonuję. Muszę ją kochać, inaczej nie dała bym rady, porzucam, unikam, zawalam. 

Jestem niesystematyczna, rozdrażniona, czasem agresywna, gubię rzeczy namiętnie, 

bywam źle zorganizowana i często przykrywam to ogromnym zapałem tfurczym. 

Jestem bohaterką wielu anegdot i dykteryjek. mogę i lubię się z siebie śmiać.

Ale jak u licha zdołałam być szefem przez dekady ? szefem placówki, szefem teatru, reżyserem. osobą odpowiedzialną za ludzi, młodzież, dzieci ?? teoretycznie to wiem, oraz miałam więcej szczęścia niż rozumu. Szczęścia do ludzi. Męczesie do dziś z papierami :-) zawsze miałam jakieś tyły, oddawałam po terminie i na samym końcu... nie dla mnie taka siedząca robota. Dobrze, że to wiedziałam od zawsze. I życzliwi ludzie wokół też. Nadrabiałam czym innym, więc owszem wykształcenie i sukcesy zawodowe, artystyczne i wtedy akceptowanie wynikające z podziwu mnie spotykało. I całe życie się spóźniam, choćbym nie wiem jak planowała, nie wiem jak wcześnie wstała...muszę się bardzo koncentrować, żeby dać radę. Wiele obowiązków mam w dupie całe moje życie, bo muszę mieć w dupie. żeby się nie zlinczować.  Z wiekiem jakby się rozgrzeszałam. na szczęście moje szalone pomysły nie naraziły żadnej firmy na straty. 

Miałam szczęście, że dorastałam i potem zakotwiczyłam pośród artystów, w swojej bańce. inaczej byłabym nieszczęśliwym człowiekiem, [przez pewien czas byłam] jakoś intuicyjnie wiedziałam, co mogę  a czego lepiej nie tykać. Grzecznie dziękowałam za propozycję szefowania, które definitywnie by mnie oderwało od teatru. działania. pracy tfórczej. uzależniło zanadto od władzy. Bo wtedy byłoby tak: 

• problemy interpersonalne – osoby z nadpobudliwością są często nieakceptowane w środowisku; bywają one uciążliwe dla otoczenia z uwagi na ich niecierpliwość i nadmierne gadulstwo, tendencję do przerywania wypowiedzi innym. Relacje z otoczeniem osób z ADHD często nacechowane są nietrwałością. Jednocześnie z powodu zaniżonego poczucia własnej wartości bardzo potrzebują one wsparcia innych ludzi. Osoba z syndromem nadpobudliwości może całkiem dobrze funkcjonować, jeśli ma silne wsparcie w rodzinie i poczucie akceptacji.

i ten fragment diagnozy:

• chaotyczność, trudności organizacyjne, bałaganiarstwo – cechy te mogą manifestować się zwiększoną częstością wypadków komunikacyjnych, niezdrowym trybem życia, skłonnością do popadania w nałogi, impulsywnym wydawaniem pieniędzy, a czasem problemami z prawem, będącymi efektem nadmiernej impulsywności i nieprzemyślanych działań. Chorzy na ADHD wykazują również tendencję do gubienia przedmiotów, np. dokumentów, biletów itp.;

mnie zacukał i rozśmieszył. bo to we mnie najbardziej wkurza Naczelnika :-)

oraz jeszcze mu nie powiedziałam (teraz sobie przeczyta)) o ostatnim mandacie. Otrzymałam go od straży miejskiej, za moje świadome działanie: A co tam, zdążę. Złamanie prawa mi nie przeszkodziło zaparkować w miejscu niedozwolonym, pod ogromnymi dwoma znakami zakazu. gdyż miałam sprawę w szpitalu i spieszyło mi się. Wychodzę a tu stoi auto na kogutach. Jeszcze nie przy moim aucie, tylko innego delikwenta takiego jak ja, więc pobiegłam kurcgalopkiem i mijając blondynę z tipsami w mundurku i jej kolegę, zakrzyknęłam: od której strony spisujecie? zdążę jeszcze uciec ?? pan się znal na żartach, natomiast tipsiara owszem nie. i pewna jestem, że by mnie goniła na tych kogutach. W nagrodę za przyznanie się, i chyba też postawę, która ich rozśmieszyła, Wlepiła mi mandat za jedno przestępstwo. nie dwa. taka była wyrozumiała. nie żebym miała jakieś pretensje.

No i tak się dziś zaprezentowałam, czy całkiem szczerze ? a se wybierzcie kawałki, które wam pasują do układanki. a które nie pasują. albo to kompletnie zignorujcie. przecież pod ostatnim postem doszłyśmy do porozumienia, że jednak się nie przejmujemy, że nas ludzie nie lubią. Zrozumiem to. Przecież są osoby spokojne, wyważone, które na mój widok uciekną w popłochu ...

[w dwóch z trzech stref mam wszystkie objawy ADHD. książkowe. 

 w strefie ruchowej :

• nadmierna aktywność;
• pobudzenie ruchowe;
• nadmierna gestykulacja.

 i w strefie emocjonalnej również :

• impulsywność w działaniu;
• nadmierna ekspresja emocji;
• gadulstwo, przerywanie wypowiedzi innym;
• porywczość, drażliwość;
• zmienność nastrojów.

Natomiast nieco rozjeżdża się trzecia strefa : poznawcza.]

ALE na koniec artyk. czytam i rozumiem, że się nie mylę co do wyborów i oceny sytuacji :

Dorośli z syndromem nadpobudliwości są z reguły bardzo kreatywni, mają umiejętność znajdowania niekonwencjonalnych rozwiązań w różnych sytuacjach, zwykle też są bardzo pomysłowi i cenieni w pracy, w której nagradzane jest odejście od rutyny, twórcze rozwiązywanie problemów. Cechuje ich też duża podzielność uwagi, potrafią koncentrować się na wielu rzeczach jednocześnie.

Dorośli z ADHD bywają cenionymi artystami, dobrze też radzą sobie w pracy w mediach i branży rozrywkowej. Czasem, z uwagi na twórcze podejście do rzeczywistości, pracują jako naukowcy i wynalazcy.

Niestety, nieleczone ADHD u osób dorosłych skutkuje upośledzeniem funkcjonowania psychospołecznego i współwystępowaniem innych zaburzeń, co stanowi dla osób dotkniętych tym zespołem źródło frustracji i cierpienia. ..

*

"Kąkol mnie wciągnął namiętnie. bożedrogi toż to moja historia jest dokładnie. już widzę a raczej słyszę, że pokocham tę książkę miłością  z tych do grobowej deski, co to będę wracała. [ona w klimacie tokarczukowym. ale inaczej]

 ps

bo moim zadaniem, jest zapewnianie sobie dobrego życia a nie spełnianie czyichś oczekiwań.