i nie mogę się nadziwić....

Obudziłam się w przerażeniu, bo śniło mi się, że wszystkie drzewa w mojej wiosce wycięto.

Nie mam czasu, zafiksowałam się w temacie diety, przygotowań do 5 posiłków dziennie,
trzeba też ogarniać papiery, komputery i klasówki.
filmy do 3 projektów, co nie jet łatwe, doszły ćwiczenia aerobowe dwa razy w tygodniu
i taniec na zajęciach teatralnych... a doba nadal ma tylko 24 godziny.

Do tego errror w temacie STARYCH BAB !!!

Tymczasem ja stoję w kompletnej sprzeczności.
Chodzę tam, gdzie mnie zapraszają i jestem mile widziana i gdzie mi się podoba a nie niepodoba.
Czytam lektury sprawiające mi przyjemność a nie czytam tych, które mi nie pasują.
[Wyobraźmy sobie sytuację, że piszę do Tokarczuk albo Chutnik, stek obelg na temat ich książek,
polemizuję i jestem rozczarowana oraz oburzona, owszem wiem, że są tacy.
To krewni wrzeszczących pod teatrem. płynie w nich ta sama gorzka, siejąca nienawiścią krew.]

Krzyczę tylko wtedy, gdy komuś dzieje się krzywda, krzyczę w imieniu tych, którzy krzyczeć nie mogą. bronię słabszych. Postrzegam świat i ludzi przez własny pryzmat. i nie mogę się nadziwić.
że można inaczej.

Internet to dobrodziejstwo i przekleństwo.
że zacytuję Lema...nie wiedziała bym, że na świecie istnieje tylu idiotów.
od siebie dodam, agresywnych idiotów.
ale komputer mogę zawsze wyłączyć, internet odciąć, bloga moderować
 albo wpuszczać tylko zaproszonych gości.

Szkoda, że w realu nie mogę tego zrobić.
no żal.
Szkoda, że mam TYLKO jedno życie i za każdy błąd płacę słono natychmiast.
[Naczelnik gra na wielkim ekranie w te swoje napierdalanki i słyszę jak ginie
fafnaście razy ma godzinę. i zaczyna znów i znów i idzie dalej...
no żal.]