Uciekam.

Uciekam ode mnie, od tego co miało być a nie ma i na razie nie będzie.
przepraszam, przykro mi. niczego już nie obiecuję.
Nie mam czasu na działania wymagające działania.  wolę pobierać obraz.
przefiltrowywać i śmiać się i płakać.
Ilość zadań nie przekłada się na samozadowolenie.  Zaliczam i przechodzę dalej
do punktu do punktu.
W międzyczasie nastało lato, a z czereśni opadają kwiaty... smutno mi.
kurz na oknach.
coraz więcej spraw i coraz więcej emocji.


**
Anie z Zielonego Wzgórza wyprodukowaną przez Netflix w wersji bardzo mało naiwnej,
w wersji bardziej feministycznej, w wersji uzupełnionej z rozwinięciem wątków
o których Lucy nie napisała, które stosownie pominęła, w wersji niebajkowej. Polecam.
I pomyśleć, że całe pokolenia się na Ani wychowały...o święta naiwności.

***
Cisną nas w kierunku występów na festiwalach. a mnie się nie chce.
ale mam komfort wyboru. i wybieram. na ten tak owszem z ochotą, a na ten nie.
Nie chcę uczestniczyć w tutejszych, miejscowych z miejscowymi "kulturalnymi" kacykami.
Żaden to interes, ani przyjemność.
Festiwale tutejsze są organizowane pod organizatorów, jury i miejscówki zarezerwowane.
Tak to jest hucpa i małomiasteczkowa żenada.