1-050. egzegeza.

żeby mówić, że zna się drugiego człowieka, trzeba być i bezczelnym i głupim.

Znaczenia ukryte w ruchach, gestach, w międzysłowach,
w drobnych sygnałach przychodzących niewiadomokiedy, w dobieraniu sposobów,
w  sposobie podawania filiżanki.
Niewidoczny przepływający czas, doświadczenia dobre i złe
nieunikniona konieczność, a czasami jedna trauma,
ta ciągła zmiana nie pozwala, żeby mówić, iż zna się drugiego człowieka.

Nauczyłam się już,
że nie jest ważne, co mówią znajomi, "przyjaciółki"i osoby postronne
ale co robią, jak działają. jak się ze mną obchodzą.
Jeśli tylko mówią o mnie krytycznie i krytycznie oceniają moje wybory i zachowania,
to jeszcze nie jest tak źle, gorzej, gdy i mówią i robią mi pod górkę.
Choć okazało się nie raz, że i same złe języki mogą nam podkopać reputację, wpłynąć na innych,
którzy potem potraktują nas jak morowe powietrze. i już nie lubią, jeszcze nie znając.
Jad sączący się powoli ale długotrwale też zabija.
I ja znam takie osoby, egzystujemy blisko siebie, w jakimś sensie współpracujemy.
Nie mam przyjemności z takiego obcowania,  dlatego od pewnego czasu ucinam,
zrywam, nie wchodzę w dyskurs i nie chce mieć bliższego kontaktu.
Kiedyś mnie to bardzo obchodziło, kiedyś chciałam, żeby wszyscy mnie lubili,
kiedyś cudza akceptacja była dla mnie bardzo ważna,
kiedyś byłam bardziej zakompleksiona,  kiedyś...

***
Kot Maniek dostanie ciężkiej traumy w kontekście remontu.
Obcy ludzie łażą po domu, walą, stukają, noszą, gadają, a On jest wyjątkowo płochliwy.
I nie lubi gości. Płacze i ucieka na taras albo pod wiatę, gdzie śpi całymi dniami.
Burzysko przylazło znad morza i zamiast długiego spaceru z Erną siedzę w domu,
a nad głową przetaczają mi się dwie burze jedna wali piorunami, druga sypie się na łeb.
Na razie jeszcze nie na komputer ale pewnie za chwilę owszem tak i trzeba będzie kończyć
pisanie a zacząć pakowanie kuchni.
Myślałam, że jak będą tak syfić, to sobie pośpię na hamaku ale gówno z tego wyszło.