1078...i farsy w teatrze.

Wczoraj był ostatni, a dziś jest pierwszy. O!
ochocho ho jakie to smutne, że ostatni. i że pierwszy.
Takie stanie w rozkroku między letnim łbem i gaciami oraz remontem wszędzie,
a (jednak już poważną) robotą i papierzyskami, które czekają... czekają i czekają.
a ja nie wiem jak i po co i na co one tak czekają. czy one są najważniejsze te papiery ?

Dziś gramy spektakl, próby mamy od wtorku i w zasadzie jest czym łeb  zająć, żeby nie zalatywać tynkiem i farbami.
bowiem remont, a raczej przebudowa weszła w fazę tynkujemy, malujemy belki, wybieramy farby,
kupujemy kontakty, włączniki, listwy...
sołł jeszcze więc TYLKO malowanie, kładzenie podłóg i wstawianie drzwi oraz zamontowanie schodów i złożenie garderoby na górze. a czas na to do następnej soboty(bez garderoby jednak)
bo w niedzielę wpada na dłużej Matkajadwiga? bo więcej nie strzymamy?
Psychicznie nawet Naczelnik wysiada. no ile można... byłoby tak pięknie, gdyby już nastąpił koniec.
Tymczasem na dole chałupy
obrabianie położonych podłóg, ścian w korytarzach, odświeżenie kuchni, delikatnie mówiąc,
bo niechcący kuchnie dotknie rozpierducha no i na deser pozostanie - gwóźdź programu,
 mianowicie ŁAZIENKA !!! hej.
Jak widać ten remont NIGDY się nie skończy i rzeczywiście teraz widzę wyraźnie,
że ogarniemy się faktycznie dopiero na święta. (a to był taki fajny dowcip)
: w bożonarodzeniowe nastąpi zaledwie zdmuchnięcie pyłów wszelakich,
a na wiosenne wielkanocne nastąpi właściwy ogar.
Czyli finał nastąpi w następne wakacje, tadam.
Ale co tam, trzeba się cieszyć każdym dniem, każdą minutą i sekundą, bo
zawsze może być gorzej, a już w moim wieku to pewniak, więc cieszmy się z dnia dzisiejszego,
 jeśli tylko możemy robić to na co mamy ochotę, i możemy sobie pozwolić na asertywność.
jeśli...
Niestety w obliczu remontu mój spontan wysiada...
zdrowie już nie to i wytrzymałość psychiczna zwłaszcza, a poza tym jest jakaś ilość remontów,
które człowiek może przyjąć na klatę w ciągu życia i ja już chyba osiągnęłam punkt krytyczny.
a to jeszcze nie koniec potrzeb.
*
Wojciech Man od rana podaje kulturę na wysokim poziomie i w ramach rzeczonej
doktor Kruszewicz(cmok) opowiadał dziś o Lucy szympansicy, która jest artystką abstrakcyjną.
A już tandem Mana z Nogasiem, to majstersztyk cud mniód i orzeszki.
Poza tym rekomendacje Nogasia są dla mnie przewodnikiem po świecie literackim,
 i zawsze będą, do samego końca mojego albo jej, znaczy Trójki.
Bo nie wiem, czy wiecie Państwo, że na razie są dwie Trójka i trujka
ale z czasem dystans/dysonans się będzie zmieniał i  wreszcie zostanie po nas złom żelazny
 i głuchy drwiący śmiech pokoleń, idąc za Norwidem i w dalszym ciągu niczego się nie ucząc.
Zostanie więc jedna trujka, ta narodowa. i już nie będzie czego słuchać.

Tak wiem poparcie w narodzie dla wiadomokogo rośnie,  bo i dla tej popierającej części żadnej kultury być nie musi, wystarczą im festyny, śpiewanie pieśni bogonarodowych, jesusmaryja w kościele, potańcówa w remizie z bimbrem
i farsy w teatrze.