jejku, jejku.

Tak mi ten bogonarodowy bełkot wszystko obrzydził i taka jestem tym zniesmaczona,
i już nastawiona odpowiednio, zważywszy na historyczne uwarunkowania,
że nie chce  mi się nawet myśleć o drogich zmarłych.
I o kulturze kraju tutejszego, w kontekście okradania drogich zmarłych.
Taki mamy folklor tutejszy.
Nie wiem też jak przebrnę przez kolejne święta, wiem, że koniec ze spektaklami
dziękczynnymi. ku czci. o glorii i chwale. natomiast kontynuacja edukacji anty-nacjonalistycznej.
 I taką postawę sobie poczytuję za spełnienie obywatelskiego obowiązku.

Aktualnie leje. nie chce nam się zwlec z łóżka, choć roboty wpizdu. Wszystko mnie boli.
kolejny dzień rozpakowywania kartonów, przenoszenia, dźwigania, układania,
a to miał być najprzyjemniejszy etap remontu, urządzanie na nowo, wieszanie, meblowanie,
tymczasem trzeba odgruzować, wszystko umyć, bo pakowałam do garażu i pod wiatę wiadomo nieumyte, posegregować, wywaliliśmy dziś z Naczelnikiem z dziesięć par butów.
Wykańcza mnie wożenie kartonów w te i wewtamte, spod wiaty i garażu do teatru,
a z teatru do domu...tam jeszcze z fafdzieścia kartonów zostało, głównie z ciuchami.
Targam też książki do szkoły i teatru.
i prania, bo na dwie pralki jedziemy.

jejku jejku kiedyż się to skoczy.

A przede mną popierdzielony tydzień, urwane dwa dni spowodują arytmię,
z którą sobie nie poradzę, jutro będzie mi się zdawało, że poniedziałek,
niby fajnie, że krótki ten tydzień w pracach ale akurat najbardziej intensywne trzy dni
mi zostały.
także ten, no niefajnie.
Naczelnik w dodatku wybywa do Londynu.