jaram się.

SZTUKĄ.

Oczywiście ta sztuka, to nawiązanie do mojego bardzo ulubionego twórcy Maurits Cornelis Escher – holenderski malarz i grafik. Znany głównie dzięki swoim obrazom inspirowanym matematyką, które często przedstawiają iluzje optyczne.

ale i surrealistami troszeczkę.

kolory wychłodziłam, bo inaczej można oczopląsu dostać...

Szlajamy się po muzeach i wystawach i warsztatach. poza tym się szykujemy. spotkaniujemy. zaległości przyjaciolskie nadrabiam. żeby znajomość nie padła była. joga dwa razy w tygodniu...ale zaczynam już czuć jej skutki. teraz aktualnie chujnia. pogodowa. jak z matrycy. leje, wieje, naprzemiennie, wyłazi też słońce ale jakoś nie grzeje. Wczoraj u przyjaciół na tarasie po zachodzie słońca, poniżej 10 stopni. nuszki mi zamarzły. wróciliśmy do domu i długo rozgrzać się nie mogłam byłam. Rano otworzyłam drzwi tarasowe i powiało chłodem, jak we wrześniu albo piździrniku. kicham.

Armagedon w okolicach Bielska Białej nie nadszedł, na szczęście. co uspokoiło Naczelnika. u nas ma się dziać jutro. bo jakiś front przyjdzie i zahaczy. w niedzielę planujemy wyjazd nad morze, na spotkanie i mam nadzieję, że pizgało zimnem, lodem i deszczem nie będzie. 

*

Miasto tutejsze wiekowo zrobiło się stare. aż jestem nieco zszokowana, jak to szybko poszło. widać to na imprezach kulturalnych, w teatrze, filharmonii, cukierniach, lodziarniach, spotkaniach literackich  i przede wszystkim komunikacji miejskiej.

[ I jak to jest, że jeżdżąc autobusami, metrem w Sztokholmie, Edynburgu nie spotykam agresywnych starych ludzi, którzy w dodatku zwyczajnie śmierdzą] 

Święty oburz nastąpił, jak zwykle, gdy małe dzieci zajęły miejsca w autobusie. i jedna z drugą musiały dwa przystanki postać. komentarze głośne, chamskie i nieprzyjemne. Powinnam sobie dwudziestkę dzieci posadzić na jednym kolanie i mieć dwadzieścia odnóż, którymi będę je trzymać za warkocze na każdym zakręcie. kurwa prywatna komunikacja starychbab w mieście tutejszym. poza tym zagadywanie do dzieci, przysiadanie się na trzeciego...bez pytania o moją, jako opiekuna, zgodę,  no heloł standardy nam się pozmieniały. patrzyłam sokolim okiem czy złego dotyku nie będzie, jakiegoś starego dziada. albo chęci brania na kolanko. serio.  Zwyczajowo nie reaguję na zaczepki. czujnie patrzę i  obserwuję, gotowa na bezpardonową interwencję.  

Czasem zapytam, czy pani ma wykupioną miejscówkę w tym autobusie ? nie ? no to w czym rzecz? 

no podobno rzecz w złym wychowaniu, 

proponuję, żeby zajęła się wychowaniem własnych wnuków, a nie sztorcowała cudzie. oraz wystarczy czasem poprosić, bo jest takie słowo, PROSZĘ, i takie stwierdzenie; młoda damo, bardzo źle się czuję czy mogłabyś ustąpić mi miejsca :-)

w komunikacji jest monitoring. w razie co. gdyby zwieracze i nerwy puściły.

[i proszę mi tu nie tłumaczyć, że starzy ludzie są samotni i muszą zaczepiać obce dzieci w autobusie]

Druga nieprzyjemność miała miejsce w cukierni. 

Młoda dziewczyna obsługująca nas została zrugana prze babsko, w niewybredny sposób, tylko dlatego, że zwróciła jej uwagę, że kolejka jest z drugiej strony /babsko usiłowało się wepchać przed dzieci/ aż mnie zatkało. 

Gdzie kultura u starych ludzi się pytam się? skąd ta roszczeniowość, agresja. i brak empatii. AGRESJA słowna i gdyby można było, to by wywlekali z miejsc, wpychali się w kolejki, zresztą robią to skutecznie i wszędzie, w sklepie, u lekarzy... na rympał normalnie. 

Gdy byli marginesem, to jakoś uchodziło ale teraz? gdy są większością i okupują publiczne miejsca. zrobiło sie wchuj roszczeniowo. i nieprzyjemnie. 

Oczywiście nie wszyscy są tacy, prawdopodobnie, to jakiś może nawet i niewielki procent, za to bardzo głośny. i widoczny a reszcie się dostaje rykoszetem. ale z drugiej strony to niemożliwe, że ja ciągle mam takiego pecha i  trafiam na takie osoby. zawsze w autobusie z dziećmi i zawsze w kolejce do specjalisty ...