koncery ptasie i artefakty.

tru, to samiec żurawli
trututu, to samica żurawli

otóż okazuje się, czego nie wiedziałam, że koncertują jednocześnie i to co brzmi jak jeden głos,
to w istocie dwa głosy i samca i samicy. Niesamowite. opowiada doktor Kruszewicz w Trójce.
Wstawanie o 5.30 ma swoje plusy. ekhm.
Ćwiczę, przyzwyczajam się. Sprawdzam czy dam radę. W następny wtorek PIERWSZEGO DNIA W SZKOLE wstać o 6.00 bez uszczerbku na zdrowiu. oraz czy zdążę??
Mam pewien wstydliwy problem ze ZDĄŻAniem? będa zdążała czy nie będę?
(piekielny język polski).
Wstałam o 5.30 a i tak Spóźniłam się na kije z Olą, ona już o 6 startuje. ..
Trudno pójdę sama o 8.00. jeszcze chłodno i rześko o tej ósmej będzie.

Takie lato niech TRWA jak najdłużej i taka jesień. Mam swoje plany wyjazdowe i plany stacjonarne.
Na razie jednak działam standardowo ale jakby nie do końca.
Standardowo robię "ostateczny sznyt" w chałupie(achacha)) przewożę artefakty do teatru i robię ...
sznyt w teatrze. myśląc, że również ostateczny(obuchacha)
Taki mam zwyczaj o tej porze roku.
Tym razem jednak jest nieco inaczej. Otóż tym razem mój gabinet zyska całkiem nowy, żeby nie powiedzieć nowoczesny sznyt. Meble VOX mu pomogą. ha.
I może nawet ostateczny?
Ja tymczasem szukam zajęć jogi w środę do południa.

I na koniec polecam ten wywiad z Krzysztofem Majchrzakiem:

Pomijając już fakt, że nie ma takich pieniędzy, za które warto by wyrzec się siebie, to płacenie za to skurwienie jest zdecydowanie za marne. Jestem prosty chłopak - gardzę kurwami, zwłaszcza tanimi. Ale zostawmy już tych stroskanych o swoją karierę misiów. Prześledźmy inny, bardziej toksyczny mechanizm: Zmacdonaldyzowane korporacje medialne, szukające histerycznie, desperacko i gorączkowo zysku i poklasku, nachalnie i po chamsku podlizując się klientowi - wytworzyły m.in. sztuczne zapotrzebowanie na tzw. "bycie kimś". BYĆ KIMŚ - oto nowa religia! (Nikt oczywiście nie daje recepty na to, co robić potem, będąc już kimś. Zresztą nie o to chodzi, by robić cokolwiek. Wystarczy być! ). Ta chora sytuacja wygenerowała karierki tak śmiesznych indywiduów, jak np.: prowadzący głupie programy, modele i modelki, twórcy reklamy, pogodynki i pogodyni, gotujący filozofowie, reżyserzy sitcomów, zawodowi wyśmiewacze i podsumowywacze, dziennikarze po polonistyce piszący np. o jazzie itd., itp.

Cała ta społeczność cwaniaków i cwaniar, nie odpowiadając za nic, nie produkując na dobrą sprawę niczego poza namiętną chęcią autopromocji - żąda dla siebie wszystkiego: wysokich zarobków, sławy, popularności i społecznego szacunku. Zresztą często gęsto ci ludzie wykorzystują swoją popularność zapowiadając w powiatowej Polsce, za ok. 4000 PLN od imprezy, występy innych kolegów szmirusów! I na zdrowie! Ale to nie wszystko, koło absurdu toczy się dalej. Wystarczy w tenże podejrzany sposób zaistnieć jako "ktoś" - a już porywa cię cały system idiotycznych Konkursów i Zawodów dla Ktosiów: wędkarski, żeglarski, koński, tenisowy, taneczny, golfowy, inny. W końcu lądujesz na Festiwalu Gwiazd, na którym byle medialny chłystek, od tygodnia lansowany w telewizyjnych tygodnikach jako gwiazda, czy panna wysmarowana samoopalaczem mówi w tajemnicy do sobie podobnych indywiduów: "Nie chciałam(łem) specjalnie tu przyjeżdżać, ale mnie w końcu zmusili. A tu taka ciężka praca! Wywiady, autografy. Mam tego dość! Chyba z moim nowym chłopakiem (dziewczyną) - stosowna kaszaniarsko-obciachowa sesja w "Gali" - wybiorę się na odjazdowe wakacje do aśramu w Indiach albo do buddyjskiej samotni w Tybecie". Chciałoby się krzyczeć: Ludzie! Nie dajcie się wyleszczyć! Sprawdzajcie papiery swoich idoli! To w większości po prostu żądne rozgłosu typki.

Łukasz Maciejewski: SKURW SIĘ ZA GROSZE (wywiad), "Machina" nr 7/2006