O Ciri w wersji foto oraz innych demonach.

Tytułem wstępu.

Ciri urodziła się 1 stycznia 2021, waży niespełna 3 kilogramy(mniej od kota Luśki)), śpi ze mną w łóżku na dole w pokoju gościnnym [Naczelnik śpi u góry w sypialni z kotami], i longiem przesypia 6 godzin bez żadnych marudzeń, jest o dwa tygodnie starsza od Erny, gdy ją braliśmy i lepiej zsocjalizowana. W ogóle nie tęskni, jedynie trzyma się nas i rozpaczliwie wyje, gdy nas nie ma na horyzoncie. Dostaje bęcki od kotów. A bardzo chce się z nimi bawić więc się zapomina i ... wiadomo co się dzieje. ale szczenię się nie poddaje i szczeka i zachęca i się wygłupia.

Tytułem rozwinięcia: O jacy byliśmy niepoukładani, zostawialiśmy ubrania niedbale na krzesłach(czas przeszły), fotelach, książki, podręczniki na podłodze(noszą ślady), ale już nie zostawiamy. Na kapach mamy fantazyjne frędzle(jeszcze) i dziś przyoblekę jakąś starą pościel, jak tylko znajdę, oraz ubiorę klapki prysznicowe, bo moje cudne drewniaki  niestety bardzo się spodobały. A klapki może sobie zeżreć. smacznego. Oraz moja przyjaciółka poradziła zakupienie w sekendzie wiele par butów skórzanych, dla Ciri. Kto wie czy tak nie zrobię, kto wie. Niby to wszystko przewidzieliśmy z Naczelnikiem, niby już raz byliśmy rodzicami ale dawno:

 ERNA (źródło: blog Stara chałupa)

Urodziła się 13 kwietnia 2010r., ma niespełna sześć tygodni i waży pięć kilogramów.

Właśnie śpi w pudle obok kanapy. Już nie piszczy, obok niej zabawki-gryzaki i kocyk zielony w kratkę. Ma smutne oczy. Tęskni za mamą i rodzeństwem.
Koty są zaskoczone obcą obecnością i przestraszone. Maniek ma paskudną ranę na głowie. Albo się bił z innym kotem albo uciekając przed Erną o coś zahaczył. Niespokojnie zaglądają do pudła z oddali i wąchają wszystkie ślady po psie. Prychają, syczą i drapią powiększając swoją objętość sierściowo-ogonową. Cały czas w napięciu.
We mnie też napięcie. Jak to będzie w tych kocio-psich relacjach.

 

Noc była, podobno

prawie nie spaliśmy,
pierwsza akcja o drugiej kiedy to Duży wyniósł ją na dwór żeby posikała
i posikała i poszła spać.
Stękała jednak i stękała i nie mogła się w tym kartonie ułożyć. Wstawałam kilka razy żeby dać jej pić. Po drugiej akcji z sikaniem o 4.00 -ej już nie chciała spać, piszczała i …
wyła przeciągle a żałośnie. No i było po spaniu.

Duży długo wykładał mi wczoraj o wychowaniu i układaniu psa: 
nie wolno pozwalać spać w łóżku
wolno psu gryźć tylko własne zabawki
nie reagować na każde stęknięcie i pisknięcie…

No i tak właśnie czyniliśmy,
ja nie zrywałam się na jej, Erny stękanie, Duży nie nosił jej na rękach, żeby nie wyła, nie pozwoliliśmy jej spać też w łóżku, a ta zasikana-MOJA-kołdra, którą teraz piorę to się z kosmosu wzięła. Przy biadoleniu takiego słodkiego grubasa trudno utrzymać się w zasadach )))
i już

Ciri układa Ci teraz nową, lepszą listę priorytetów. Kapa?! Skarpety?! Miłość się liczy! tak Kalino, właśnie tak sobie powtarzam cały czas.

Oto księżniczka już w domu, po szaleństwach nieco złachana i dlatego można jako takie ostre zdjęcie zrobić:

a w łikend zrobię albumik mały od pierwszego zdjęcia, które dostaliśmy. I zrzucę filmy z telefonu.

Nieoczekiwanie otworzyło się morze wspomnień i kąsa boleśnie.

***

Koty
taaak, mając w pewnym momencie trzy a aktualnie dwa wypada coś napisać
bo niedawno było ich święto, nie. 

Tekst taki oto znalazłam na blogu starochałupowym z 2010:
No wychodzą na dwór nie wszystkie na raz, bo po co
wychodzą raz jeden i za chwilę, dwa drugi, po to by za minutę wydzierał się trzeci.
W takiej samej kolejności i odstępach czasowych wracają.
W międzyczasie ja się zdążę zapakować pod koc na kanapie,
nie zacytuję tego, co mi się ulewa ze spienionego pyska.
Przed nocą nigdy nie wiemy, czy wszystkie trzy są w chałupie,
następują poszukiwania
i choć do trzech zliczyć umiem
to nie mogie, no nie mogie
się doliczyć.
piero się w chałupie, bo na zimnie zimno i mokro
pierze fruwa, przedmioty lecą, Erna szczeka
a mnie łeb migrenuje.
Jak tylko wstanę z ciepłego fotela, kanapy
po herbatę, to nie mam, w zasadzie, po co wracać.
Już tam któryś się wywala kołami do góry i udaje, że śpi
jak zabity, kocie zwłoki.

no i tak.

***

O tym syfie, który poza moją bańką pisała nie będę, nie mam ochoty, nie mam czasu, nie mam siły, nie mam  cierpliwości na ten stan głupoty i chamstwa. Podobno w przyszłym tygodniu szczepienia mamy. Zobaczymy. Niemniej mus uważać, żeby się przed szczepieniami nie zarazić. I w ogóle nie przeziębić ani nic.