DZIADOWANIE ...oto obchodzimy Dziady.

Wyło i szarpało tej nocy.  jak to w Dziady. nie pamiętam, żeby było inaczej w jesienne Dziady. Wiosenne, aż tak nie szarpią. ale nie ma się co dziwić, skoro tyle wisielców.

Dusze przodków wyją potępieńczo latając wokół domu...

Dziadowanie nie pyta, samo się pcha w obejście i wiatrem przestawia sprzęty na tarasie. klimatycznie porusza krzakiem  jaśminu. Niestety z wypasem nie mogłam Dusz ugościć, bo ani kaszy, ani kutii ani wódki. ALE na naszym  nieposprzątanym blacie kuchennym tyle jest okruchów i resztek, że "czym chata bogata.

Ogniska nie rozpalałam, zwyczajowo, gdyż żadnego oświetlania drogi duszom zbłąkanym nie ułatwiam. poza tym przepisy ppoż zabraniają.

Ale świece już tak, w tym drugim znaczeniu, żeby różne demony odgonić, bo nam się tu za rogiem sąsiad powiesił. w krzakach na wysokości 1,5 metra/chłop zdesperowany był/. Taki to obyczaj tutejszy /we wioskach naszej i kilku sąsiednich/ wieszanie się w obejściu, stodole, lesie. taki koloryt depresyjny.

Zwyczajowo sobie wynalazłam, jak na dziadowską noc przystało, Horror z duchami. Całkiem zgrabny i całkiem straszny. z Toni Collette. Naczelnik, jak zwykle poszedł wcześniej spać, bo był tym tygodniem wykończony i niedospany. 

Dacie wiarę ludzie, że przewijałam niektóre momenty, bo mi groziło pierdolnięcie ciśnienia. Bałam się też wyjść z psem na siku-kupe w okolicach 24ej. Bałam się, że mi się drzewa wywalą na łeb a Demoniczny taniec wierzby mnie i zachwycił i przeraził.

[jak ja się cieszę, że żadne dzieci za śmierć poprzebierane się po wsi nie kręciły]

Tego dnia albo w tych dniach, nie otwieram żadnych portali informacyjnych, bo mnie natłok śmierci przygniata. Nienawidzę uczestniczenia w obrzędach funeralno-bogo-narodowo-przodkowych. Jako historyczka, archeolog, kulturoznawca, teatrolog, reżyser i historyk sztuki owszem mam sentyment. niemniej osobiście już nie mam siły. ..

Zrobiłam w teatrze "Pełen guślarstwa obrzęd świętokradczy", Dziady cz. 2 w zasadzie znam na pamięć. Raz na festiwalu graliśmy z prawdziwą trumną z wystawy, pamiętam, że kładliśmy się w niej po kolei, żeby sprawdzić, jaka jest perspektywa. i czy wygodnie. no twardo było jak cholera. 

...

A potem długo miałam dwa obrazy pod powiekami : Kingę żywą w tej trumnie i Kingę w dniu jej pogrzebu. fleszbeki mnie męczyły przez długie lata. Jest Pierwszą osobą o której myślę każdego pierwszego dnia listopada od 24 lat. Dziś myślę też o dzieciach Izy.

Obrzędami przodków pogańskich byłam i jestem zafascynowana nadal. Tylko może już dziś, nie poszłabym nocą dokładnie o 24ej, na cmentarz i do kaplicy w Solecznikach na Litwie, gdzie Mickiewicz podglądał Dziady. To było Fantastyczne przeżycie. i jeszcze się straszyliśmy na tym cmentarzu i w kaplicy.

ps

ktoś mi pisze, że nie ma kurtki zimowej, ja się przejmuje i biorę na poważnie, bo ja takie rzeczy zawsze biorę na poważnie, zagajam Naczelnika, rozmawiam ze sąsiadem...a potem się okazuje, że to tylko drwina. że on tymi kurtkami zimowymi ma piwnicę wytapetowaną i może handel obwoźny prowadzić. Ludzie co z wami nie tak?

a może to ze mną jest cos nie tak.