Żywioły i schody.

 O przyrodzie będzie osobno. Bo jest moc.  Góry oblepione rozplenica.  Wszelakim krzewem kwitnącym no i drzewa i sosny Kanaryjskie.

Z zalanego Las Manchas pomknęliśmy kabrio przez gory do Los Llanos. Na kwakę tutejszą barraquito Na słodko warstwami ułożoną. Pyszna.

I potem wyżej I wyżej  I dalej na północ do Puerto de Puntagorda. No to poczytajcie sobie ludzie wujka Google, bo mnie jednym palcem w telefonie ciężko posac ale i tu była moc i płacz: 460 schodów w dół dość stromo, żeby poleżeć w naturalnych oceanicznych basenach. Wykutych w skałach. Zawinęliśmy ręczniki i schodzimy. 

Do oceanu na najniższe piętro nie zeszliśmy a o basenach mogliśmy zapomnieć. Ocean ryczał jak popierdolony i napierdalał falami kilkumetrowymi o klify.

 To zdjecia z gory I widać jak się fale piętrzą I wypełniają skaluste dziury.

Fale zwyczajnie by nas zmiotly i utłukły. Ale warto było dla tych widoków. Niemniej wejście na górę było wykańczające. Z zadyszką.

I widzicie tu drzwi okienka w tej skale. No nie wierze że ktoś tu mieszka i dyga tych 460 schodów po zakupy. 

Wracaliśmy tą samą trasą. Serpentynami. Zachaczylisny na jedzonko do lokalnej knajpki.

I uparlismy się żeby zjeść coś bardzo tutejszego. Przyjaciele zjedli zupę z soczewicy, ja ser w typie hallumi kozi, a Naczelnik gofio czyli taką pulpe zbożową. Hmmm

Zdjec nie zrobiłam. 

A teraz do portu i w góry.

Pulpa.

Przepraszam że nigdzie nie bywam ale nie mam czasu. Wrócę to nadrobię. Kto.ma mojego fb to tam wrzucam też filmy.