grudzień!? nie wierzę.

 Niespieszne poranki z czytaniem w łóżku, spokojnym piciem kawy na wiklinowej kanapce
 w pracowni i podglądanie budzącej się wioski (a w tle sączy się Trójka z PanemManem
na przykład. doktor Rożek też mnie zachwyca. i odklejki).
Takie chwile czasami się zdarzają i wtedy czuję, że czasami życie mi sprzyja.
Lubię.

Spokojne ogarnianie ostatnich skrzynek z zielskiem i ogacanie wielkiej donicy z bluszczem,
którego postanowiłam zostawić na zewnatrz na zimę, przynajmniej do czasu.
Albo nie do czasu, niech sobie radzi, donica sięga mi do pasa a bluszcz falą się z niej wylewa...
zrobię z niego świąteczny wianek i postawię przed wejściem do domu.
Nie wiem, czy przeżyje ale zimą w chałupie zawsze traci prawie wszystkie liście, co mnie doprowadza do szału. może woli zimno. zobaczymy.
Tymczasem przedświątecznie postanowiłam nie doprowadzać się do rozpaczy.
Tymczasem panuje powolne odgruzowywanie domu. pranie, układanie w garderobie,
wywiezienie dywanów do czyszczenia. przemywanie okien od czasu.
Nie będę przesadzać, bo przecież remont przed nami.

W grudniu Czas niebezpiecznie przyspiesza.
Dziś pierwszy grudzień a jutro będzie 24 grudzień i obudzę się w Nowym 2018 roku.

W teatrze roboty jak zwykle w pizdu. ale każdy lubi magię tfu świąt,
 a żeby się magia zadziała, trzeba się nazapierdalać, żejapierdolę.
I jak Co roku piszę też pobożne życzenia, że chcę wyjechać w góry na święta i żeby ktoś odwalił za mnie tę całą robotę. Ale jest poważna przeszkoda.

A nie doprowadzając się do rozpaczy i w pompie mając tę wytyraną, sztuczną  magię
i ten cały rozpiździaj świąteczny, sobie czytam.

Czytam tę Lackberg i się normalnie męczę oraz zapadam w przeświadczenie, że jak coś bije rekordy popularności i jest hitem, to jest dodupy i gówniane oraz może pomysł i dobry, bo miejsce dobre
ale napisane językiem tak prostackim, że normalnie ryczę, no łzy leją mi się oczu hektolitrami.
Męka. a przecież to nie Wielkanoc, no przecież.
dobrze, że jej nie zakupiłam, tylko pożyczyłam a teraz z chęcią oddam nierusaną.
Tymczasem Dehnel potrójny czeka, Chutnikowej "Jolanta", którą porzuciłam już nie wiem dla kogo
i nowy Miłoszewski, ha. i jeszcze
"Arystokrację, powojenne losy polskich rodów" Agnieszki Lewandowskiej muszę nabyć. koniecznie.
no i podczytuję opasłe pamiętniki tej wariatki Zośki Stryjeńskiej.

ps
i pomyśleć, że gdzieś tam w warszawie się cuda wianki dzieją,
zwane dobrymi zmianami. ale nie zamierzam się tym zajmować, bo mi już ostatecznie płetwy opadły do samej podłogi.