JESZCZE.

... się toczy ten garb(nie)uroczy.
dokańczana drobnica remontowa przesuwa granice ... wytrzymałości.
Cały czas się toczy, rozpieprza czas na kawałki. Niemożność i bezsilność wkurza najbardziej.
Od poniedziałku doszła praca w teatrze i próby przed festiwalowe. 
Wyjazd dzisiejszy da oddech chałupie. Taka była ostatnia wersja planu, że pozwoli uwolnić smród, kurz powoli opadnie, farba obeschnie a po powrocie zakasamy rękawy i w cztery dni owszem dosprzątamy, doszorujemy, w prawdzie nie wszystko i nie na błysk a może nawet ustawimy wszystkie meble? i nic więcej się nie da.
Tymczasem my wyjeżdżamy a tu robota trwa nadal i kurzyć się będzie nadal ... o jak dobrze, że nie zrezygnowałam z tego festiwalu na poczet wystroju chałupy, dopiero bym się wkurwiła, uch.

Wrzesień znów mnie dopadnie z rekami pełnymi roboty i z wielkim nieogarem.
Moje zmęczenie coraz bardziej i na dłużej wytrąca mnie z równowagi.
Zwłaszcza, gdy wszystko pozostałe również NIETAK się układa.
Nie mam czasu pisać, nie mam siły wykonywać idiotycznej roboty odurzania i mycia podłóg
 egen i egen oraz nie mam przyjemności słuchania Matkijadwigi. staram się jednak nie warczeć.
w zamian  ucinam dyskusje.
Minęły bez echa moje urodziny i chyba tak już zostanie na zawsze, BEZ ECHA.
Naczelnik stanął na wysokości zadania i zakupił mi nowy telefon. ha. luuudzie jak ja się cieszę.
fajny ten naczelnik.

Trzymać kciuki proszę we wtorek, bo gramy w konkursie i to spektakl świeżutki, że parzy w paluszki. bezpremierowy, copierocowykończony, bez przekonania ustawiona ostatnia scena, bo przecież trzeba jakoś skończyć.
ps
a tu widzę się nam wydarza jakiś armagedon pogodowy!!!
I znów się źle spakowałam...wczoraj, gdy trzy dychy się miotały w powietrzu
a teraz leje.