toczy się.

Pozwalam Mańkowi wchodzić na stół i lizać ciastka w miseczce, trzeba  będzie pamiętać,
żeby je wywalić. Potem. bawię się z nim trawą i kijkiem i zabawką dla kotów. potrzebuje teraz uwagi jeśli się już pojawi w domu. Ociera się i przytula jak do Erny.
Powoli bywa coraz częściej z nami. no krótko jednak. Wczoraj wieczorem zawitał w sypialni.
Włażę na drabinę przystawioną do czereśni. Zajadam te które jeszcze pozostały. Czereśnie w tym roku jakieś nie bardzo ale ptakom smakują. Soł nie ma ich za wiele na drzewie za to pod drzewem sporo nadjedzonych przez skrzydlate bractwo. Na samym czubku widzę ślimaka na liściu, gdzieś tu wlazł gamoniu? pytam i Ostrożnie znoszę go na trawę. Matkajadwiga by mnie ofukała.
Zimno dziś. Deszcze idą falami. Mocno wieje.
Będę malowała szafę na biało w korytarzu wejściowym.
Spotkam się z przyjaciółką.

Dziś nie pójdę oglądać fatalnych układów w pracy.
Sytuacja w której szef jawnie manifestuje radość z odejścia pracownika na emeryturę,
musi być dla tego pracownika bardzo niekomfortowa. Zwłaszcza, gdy myślał, że zostanie poproszony o pozostanie jeszcze na czas jakiś... dół emocjonalny, chandra i depresja.
Jak widać, nie tylko podwładny nie umie się zachować.
Jak to się dzieje, że ludzie nie widzą i nie czują układów w których tkwią pół życia?
Jak to się dzieje, że nie rozpoznają sygnałów?? nie łapią półgestów i półsłówek kątem oka?
Czy to może zbyt wysokie mniemanie na swój własny temat, przekonanie, że jesteśmy zajebiści jako szefowie i nie do zastąpienia jako pracownicy??
Podczas, gdy jednak jesteśmy. wszystko będzie funkcjonowała dalej, a może czasami lepiej, może inaczej, ale będzie. Podły podwładny zrobi nam dziurę w sercu i demolkę w pracy ale się ogarniemy.
Podły szef zrobi nam stany depresyjne, osłabi jeszcze bardziej nasze i tak niskie poczucie wartości,
da od reki podwyżkę naszemu następcy, tę podwyżkę o którą prosiliśmy wiele razy...
a koleżanka z pracy, którą zawsze lubiliśmy z ochotą przejmie nasze stanowisko, tłumacząc po cichu, że nie chciała, ale ją zmuszono, tym samym wytrącając nam ostatni argument w historii o tym,
że jesteśmy niezastąpieni.

Takie życie. usłyszymy jeszcze.
Takie życie i ani jednej refleksji na swój własny temat. że jesteśmy samolubnymi gnidami bez serca.

To nie moja historia.
Ja odejdę na innych zasadach. Przede wszystkim nie będzie mi żal. Będę czekała na ten moment!!
Nie jestem naiwna i głupia, nie będę przecież wyobrażała sobie rozdzierających scen.
Przerabiałam to już pracując w szkole. Swoje małe rozczarowanka i wkurwy a także niesprawiedliwości załatwiam
na bieżąco.

a może mi się tylko tak wydaje ...