i nastał.

życząc
Pięknych Świąt, spokojnych i dobrych, spędzonych
 w miłej atmosferze odpoczynku, szacunku i magii
z pobożnym życzeniem na usteczkach: żeby nas nikt nie wkurwiał.
znikam w celu się nurzania i odpoczywania.

I nastał ten dzień.
ostatnia impreza się odbyła-minęła, ostatni wysiłek w tym roku, i nastała wyczekiwana ulga,
takie przywiązanie do symboliki i historii, że plan wykonano.
Wróciłam po 22 - giej z teatru, wypiłam lampkę wina czerwonego wytrawnego na rozluźnienie,
bo wiadomo człowiek pierwotny polował, zabijał i rozładowywał te pokłady adrenaliny poukrywane w mięśniach,
a my możemy tylko wpaść w alkoholizm,
... i się osunęłam na kanapę i nie wstałam dopóki nie usłyszałam przesłodkiego głosu Naczelnika
 - no dobrze, to ja cie tu przykryje kocykiem i sobie śpij do rana.
się wtedy zerwałam jak mogłam najszybciej, gdyż wiem czym to pachnie dnia następnego,
a i tak dziś rano była krótka noc, kac (po fajkach) i bóle mięśniowe.

I jakoś mi tak smutno, że słucham swojego najsmutniejszego zestawu wokalnego.
Zamiast lastchristmasów, bębniarzy ogarniam niespiesznie w prawieświatecznej atmosferze domowe pielesze.
a przecież dostałam piękne prezenty i powinnam być zachwycona.

Naczelnik pobiegł strana (serio)) na zakupy, i nie wiem czy wróci trafiony apopleksją,
jak ja wczoraj w biedrze, gdy się o mnie wszyscy ocierali a kosze wypełnione po brzegi się zderzały
i za cholerę nie chciały skręcić ani wyminąć
 i potem stojąc w gigantycznym ogonie do kasy oraz korku. ho ho ho.

ps
jest jeszcze jeden Damokles nad głową,
ponieważ miałam bloga na onecie  to się muszę zastanowić jak go ocalić. cholera jasna.
miałam też innego bloga o moim teatrze ale postów jest kilka więc przekopiuję i wkleję kupa mięci.
i tyle.