little things

W moim domu jest jeszcze sporo rzeczy,  i daleko mi do  wyczyszczonej przestrzeni i pustego pola.
ale zawalona kwiatami i meblami ogrodowymi pracownia nieco mnie wkurza,
bo wyklucza działanie, zimą nie mogę malować dużych płaszczyzn, zimą mogę jedynie
dziubać małe little thingsy i czytać na wiklinowej kanapce.
A jeśli jeszcze chcę odświętnie podziałać w sypialni, bo na przykład mamy/planujemy gości,
to  w pracowni dodatkowo stół do pracy jest też zawalony książkami, drukarkami, papierami ....
No i ozdoby świąteczne nie pomagają. ani trochę pragmatycznej przestrzeni nie pozostaje,
wszędzie jakby zadużooo.
A w oborze czekają jeszcze do wprowadzenia się po remoncie: szafa wiejska XVII wieczna,
stary duży "stół" do rąbania mięsa, na powietrzu dojrzewają stare belki wymontowane z pracowni (szlag by to)
 przy remoncie, w obawie, że przegniłe i brzydkie a tymczasem one piękne sąi z charakterem, może jedna jest do pocięcia ale trzy owszem do wykorzystania.
poza tym sporo starych lamp naftowych, stara sztaluga, ...
Naczelnik przeklina to moje umiłowanie do starych mebli i littlethingsów, do mebli, których nie opłaca się renowować sąsiadowi więc z lubością oddaje je nam,
 a ja nie prowadzę zakładu renowacji mebli, tylko traktuję je jak podobrazia. soł.
Naczelnik nie jest czytelnikiem Werandy Country.
[ostatni numer świąteczny jak zwykle mnie rozczulił], a ja jestem wyznawcą Werandy
 i poznaję pięknych ludzi i podobnych do mnie.
Wchodzę bezkarnie do ich pięknych domów. Odnajduję namiary na cudowne sklepy.
 i po co ta wkrętka werandowa? otóż, co mi się już klepki poustawiają odpowiednio do czyszczenia przestrzeni,
to weranda wszystko popsuje.
***
Być cudzoziemcem we własnym kraju 
spodobało mi się to zdanie u Margo, i wreszcie kliknęło mi w głowie, że ja właśnie tak się czuję,
całe życie tak tu się czuję. że jestem tu jakby przejazdem i na chwilę, że tu nie pasuję,
i moje życie, to potwierdza i się wszystkie znaki na niebie i ziemi tak układają. w całość.
Przed dziesięciu laty, kiedy kupiliśmy chałupę, przez kilka lat poczułam się wreszcie jak u siebie,
poczułam się właściwie osadzona
 ale platforma(PO) jedną ręką dała a drugą spierdoliła sprawę i teraz czuję się jeszcze bardziej NIEUSIEBIE.
niż wcześniej. i już mnie nie śmieszy, to co śmieszyło wcześniej.
 i co teraz? jak planować nowy 2018 w kraju tutejszym?
**
A tym czasem obrazy świąteczne i przed świąteczne i między świąteczno-sylwestrowe układają się tak:
goście przyjechali
Młodzi ludzie, tuż po trzydziestce, opowiadają jak żyją i jaka praca i perspektywy, spodziewają się dziecka, mówią,
że chcą budować dom w górach, ja opowiadam jakie pułapki zastawiliśmy
w naszej własnej chałupie w trakcie remontu i szukaniu każdego detalu...że zlew kwadratowy z nieruchomo osadzonym kranem, to porażka, podobnie jak szklany. pijemy łychę i czerwone wytrawne.
A dziś wszyscy mogą odespać a ja nie. taka to niesprawiedliwość.

Zamiast Sylwestra
Na koniec roku same przyjemności, zamawianie nowych okularów, grzebanie w ciuchach,
przechadzanie po wyprzedażach, poduszki, dywany, drobiazgi wpadłe w oko aniekupione,
aktualnie wszystko atrakcyjnie przecenione.
Tylko jak nigdy przeszkadza mi ta ciemność wszędzie,
ciemno o ósmej
ciemno o szesnastej
ciemno przez dwadzieścia godzin na dobę, kurwa. i jak tu żyć.
wczoraj w nocy spadło śniegu troszkę i jakby nieco pojaśniało absurdalnie w nocy.
a dziś już nie ma.

Zapadliśmy się też z Naczelnikiem w nowy serial Netfliksowy, Orange is the new blak.
Niewykluczone, że tak spędzimy dzisiejszy wieczór i z kryminalistkami wejdziemy w nowy rok.

i tak coś czuję, że ten nowy 2018 będzie dobry, bo ładnie wygląda i brzmi, tak parzyście.
lubię liczby parzyste.
A ten stary nich idzie precz tfu tfu
życzę samych dobrych rzeczy dobrym ludziom.