po co.

Matkajadwiga zachowuje się jak po dobrych prochach.
albo po dobrej psychoterapii. ale hormonów jej nikt nie ustawił, także gładko przechodzi od śmiechu do histerii. Nadal mnie denerwuje ale dziwnym trafem mało się widzimy. jakoś intensywnie pracuję.
Praca każdego dnia
i sprawy spędzające sen z powiek, pionizujące.
ROZSTANIA.
oto leitmotiv mojego życia ostatnio.
Rozstania mogą być z klasą albo dobijające pointę deską.
Po rozstaniach można poznać człowieka.  Zobaczyć jego duszę. Przekonać się czy jest tchórzem i człowiekiem podłym, egoistycznym i małym. Czy nagle skręcił ze ścieżki przyjaźń i lojalność w zupełnie inną drogę...
a może zawsze był taki.?
Czy to źle, że dobrze traktuję ludzi. Daję duży kredyt zaufania i sporo wybaczam i darowuję
 i przymykam oko.
Zarówno jako szef jak i koleżanka z pracy i wreszcie przyjaciel.
Przywiązuje wagę do dobrych rzeczy co nie znaczy, że nie widzę tego całego szajsu.
I owszem obraża mnie brak inteligencji delikwenta a już nie przemilczam ubliżania mojej inteligencji.
Aż tu nagle przychodzi taki dzień, skradał się zapewne miesiącami a nawet latami.
że musimy się rozstać, gdyż gówno się przelało.I wtedy myślę sobie.
Może jednak powinnam zmienić sposób postępowania? może ostrzegać, pilnować, upominać, szturchać, strzelać po łapach...częściej wysyłać sygnały ostrzegawcze ??
Tylko po co mi współpraca albo przyjaźń z taką osobą??znaczy z wiecznym bachorem, który kłamie, konfabuluje, kombinuje, oszukuje, gra głównie do własnej bramki i na koniec robi mnie w chuja.
a przynajmniej się stara.
Otóż nie jestem dobrym człowiekiem tak do imentu, nie wychodzi mi zwłaszcza w takiej sytuacji.
Zaraz włącza mi się dręczyciel i mściciel.
I po co? przecież i tak widzę jak się wije, jak się plączę w zeznaniach i mam nadzieję, że też spędza sen z powiek.

W obejściu pojawił się wąż?? żmija zygzakowata?eskulapy tu nie żyją więc pozostaje żmija.
Prawdopodobnie schowała się w oborze. Matkajadwiga gwałtownie zaprotestowała przed pieleniem, podlewaniem gęstych chaszczy w ogrodzie a na oborę nawet nie patrzy.
Zapragnęła też wyjechać natychmiast.






...
w aucie wożę jej kołderkę a w torebce jej obrożę.