Powroty sa takie ...

 cudowne i Przygnębiające. Zarazem. 

[ten post pisze w czasie rzeczywistym,  z domowych piernatów i pod wieczór zaczynam  wracać do wyprawy od początku]

Cudowne, bo po tym wszystkim, co Cudowne właśnie, zapierające dech, stresujące, groźnie, mroczne, niewygodne, męczące, zwłaszcza po zmęczeniu całą wyprawą i powrotną jazdą, po500 km dwa ostatnie dni/choć podróż zaczęliśmy od 900km pierwszego dnia na szwedzkiej ziemi/ niewyspaniu i kumulacji Wszystkiego. Cudowne widoki i przeżycia też wyczerpują emocjonalnie.

Nareszcie, lądujesz we własnym łóżku domu ogrodzie łazience sypialni, garderobie LAPTOPIE z dostępem do internetu, i z Ciri !!!

 i z kotami.

Ciri po prostu nie mogła usiedzieć ze szczęścia, że wreszcie wróciliśmy, piszczy, mruczy szczeka i liże z radości. Choć nie tak znów ona cierpiąca była, Matkajadwiga i Pantadeusz rozpieszczali nasze maleństwo ponad miarę: i chodzili na spacery i drapali za uszkiem i czesali i rzucali piłeczkę i ... przekarmiali. 

[Cirillo przechodzisz na dietę. i sporty wyczynowe]

Maniuś wygląda dobrze, przybrał i na teraz się skorupiak zatrzymał. Przytula się i chodzi za nami jak pies. Tylko panna Lucynka nadal zocha-samocha. dopiero teraz z rana przyszła pospać na łóżko. to najwyższy objaw tęsknoty.

Patrzę na ogród, co urosło, że tykwa wspina się na drzewa wysoko wysoko i ma kwiaty, oraz jest szansa, że ślimory jej nie zeżrą. że cukinia i fasola kwitną, a aronia już zebrana i w zamrażarce. maliny, jeżyny. kwiaty. trawa skoszona. MJ i PanT. doglądani przez sąsiadów. obdarowywani pomidorami, ogórkami, jajkami i arbuzami wyglądają na wypoczętych i szczęśliwych, choć trochę nam znów tu w obejściu posprzątali, poprzycinali i ponieważ skupili się na oborze, to chałupę zostawili w spokoju. uff.

Wszystko wygląda dobrze i kwitnąco, a my zawsze tęsknimy podskórnie. i doceniamy po powrocie.

Ostatnie dwa dni(techniczne) dały nam w kość. i noc na Bałtyku. 

w ostatni dzień na szwedziańskiej ziemi, gdy Słońce w zenicie, my zamiast się opalać nad jeziorem, do 16- ej niespiesznie się pakowaliśmy i oporządzaliśmy kamper. i siebie.

Po tych fafnastu godzinach: jedzenia, segregowania, pakowania, sprzątania kampera i jeszcze jazdy w ukropie (tak tak w ostatni dzień był ukrop)) dotarliśmy już tylko do Ystad. a jedyny wyczyn energetyczny na który nas było stać, to kolacja w fajnej restauracji przy rynku(ja mule i krewety z makaronem, Naczelnik żeberka i frytki) i bardzo krótki spacer. Ystad już dobrze znamy.

Na prom tym razem wjechaliśmy jako pierwsi i już o 21 byliśmy w kabinie. Zakupy w bezcłówce, perfumy dla MJ, flachy (odkryłam fiński likier Walhalla, pychaaa). Dwa drinki na rozluz i dobry sen, prysznic gorący i padliśmy, jak zabici. 

Do czasu.

bo rozpętała się taka burza na Bałtyku nad ranem, że było po spaniu. boczny wiatr łagodnie bujał promem....a moja chora wyobraźnia bujała mi mózgiem całkiem niełagodnie.

o 5.30 pobudka, kawa krłasant i o 6.30 zejście do kampera. I w drogę, odstawiamy kampera, jeszcze dwie godziny, rozpakowywania, przeładowywania i ogarniania czystości w oddawanym aucie. w kraju tutejszym ukrop jak cholera. 

obiad po drodze...

a w chałupie czekała MJ ...

Powroty są takie chujowe.

do kraju tutejszego. nie do domu, do kraju, do tych politycznych rzygowin.