w nawiązaniu...

Tak na marginesie: niektórym internetowym idiotom  przeszkadza Szwajcaria z jej prawami dla wszystkich. Dla wolnych ludzi i wolnego wyboru. W kraju tutejszym wiadomo wiara ogranicza, stymuluje, narzuca i robi ludziom papkę z mózgu, a niektórym bardziej. Wiara i głupota. Każdy kowalem własnych kopyt, i niech sobie żyją w pierwszym wieku naszej ery, zgodnie z zaleceniami żydowskiego boga, arabskiego czy innego, co mnie do tego ale niech się odpierdolą od wolnych ludzi wybierających życie w dwudziestym wieku. Co to jest za mentalność, żeby się pchać z kopytami w nieswoje życie?? i jeszcze szafować mentalnością Kalego na prawo i lewo.

***

Normalnie teraz bym siedziała w szkole, kończyła pierwszą, potem drugą, potem kolejne lekcje, miała spotkanie z Zosią w sprawie konkursu historycznego, bo udało mi się ją namówić... oddawałbym kartkówki z określania wieków i robiła siódmakom poprawę z interpretacji Hymnu polskiego. A tymczasem leżę w łóżku, piję zrobioną przez Naczelnika kawę, piesa skacze mi po nowej wymienionej (nareszcie!!!) klawiaturze mojego pomarańczowego laptopa i wyobrażam sobie radość tych siódmaków, że mnie nie ma (już wczoraj dzwonili łobuzy, żeby się upewnić, że mnie nie będzie - mam kilka sztuk na warsztatach teatralnych i odwołałam zajęcia stacjonarne, przenosząc na timsa).

 I Uśmiecham się do mojej wyobraźni. Pamiętam, jak ja się cieszyłam, gdy nie było klasówki z matematyki i w ogóle, gdy nie było jakiegoś nauczyciela. Wolna, lekcja, laba, nicnierobienie, pogaduchy. Nic się nie zmieniło. Proszę Państwa!!  NIC SIĘ NIE zmieniło, nie zmienia  i nie zmieni. Gdyby nieobecność zwierzchnika w pracy oznaczała połowę obowiązków mniej, lub wolne ... co byśmy robili?? no oczywiście, że zaległości rosną i trzeba będzie to nadrobić jutro, pojutrze, trzepać nadgodziny za darmo albo spiąć poślady w godzinach pracy, bez przerw na fejsa, kawkę, śniadanko etcetera i my to wiemy, bo jesteśmy dorośli. W przeciwieństwie do naszych dzieci a nawet młodzieży.

Mam tylko nadzieję, że coś tam zrobią w międzyczasie... na zastępstwach.

Otóż proszę się nie krępować. Można się uśmiać z tego nawracającego paluchowego nieszczęścia i tępoty mojej maty. Też się śmiałam, nie mogąc uwierzyć w ironię losu. Śmiałam i ryczałam cichutko(Moja joginka pierwszy raz przeklęła z wrażenia). Przez chwilkę pomyślałam, że taka piękna jesień i aż się nie godzi spędzać jej w murach szkolnych i na rozpakowywaniu kartonów w teatrze... no to mam na własne życzenie siedzenie na tarasie w domu. Nie pierwszy to raz tak się dzieje, że choruję na zawołanie. Ludzie mówią, że przyciągam takie sytuacje, mam zbadać gęstość kości i że mój błędnik świruje. A to zwykłe roztargnienie pomieszane z ??? nie mam określenia/zrozumienia na przyciąganie nieszczęść. I tylko jogi mi żal. Ciekawe na jak długo tym razem. Bo szarżowała nie będę. Drugie złamanie tego samego palucha goiło się trzy miesiące ... wszyscy moi znajomi nie mogą wyjść z podziwu i tylko pytają czy to ten sam palec? Odpowiadam z przekonaniem, że gdyby to ten sam, to bym go osobiście odrąbała, uznając za zbędny element mojego ciała.

Dziś więc siedzenie na dupie w domu, i czytanie, żeby dać odpocząć nogom.

ps

a co ciekawe, żadna koleżanka mnie nie uprzedziła, że ta mata taka tępa, jak nasz rząd i że miały wszystkie z nią kłopoty, jedna sobie wyrwała włosy, druga poharatała paluchy ...