Czy wy też kradliście książki z biblioteki?

Zauważam, że stres dopiero teraz podcina mi kolana. cały czas jestem zmęczona i padam. padam na pysk. zamiast krążyć po sklepach, pakować się, sprzątać szuflady w kuchni...śpię. albo śpię. zdycham, poleguje. Zresztą nie jest znów tak za różowo, Maniek w dramatycznym stanie. nadal. 

Tymczasem jutro już przyjeżdża MJ. 

*

Z tematami czytelnictwa zrobił mi sie cykl. Bo może po prostu nadszedł czas na tylko przyjemne tematy ;-)...lato jest, życie jest wspaniałe...a jedyną formą oderwania jest przyjemny głos w głowie.

Owce czytałam dawno i książkę Hanyi Yanagihary też.  Czytałam ją dawno, gdy zrobiła BUM w USA. I brnęłam w letkich męczarniach. Nie mam sobie za złe, bo taka malutka recenzja wyjaśnia sprawę:

Będzie bolało. Hanya Yanagihara sprawia, że czytelnik uczestniczy w niewyobrażalnym cierpieniu. „Małe życie”, druga powieść amerykańskiej pisarki rodem z Hawajów, opowiada historię Jude’a i jego przyjaciół. Jest powolnym odkrywaniem dzieciństwa głównego bohatera, szukaniem odpowiedzi na pytanie, dlaczego boi się kontaktu cielesnego. Dlaczego musi się ciąć? Dlaczego za wszystko przeprasza? Dlaczego myśli o sobie jako o potworze? A jednocześnie nie zgadza się na terapię, jego przeszłość poznaje tylko jedna osoba, najbliższy przyjaciel i partner. Ta powieść pozwala czytelnikowi zrozumieć, jak może czuć się ktoś, kto zamierza przypalić sobie kawałek ciała i zastanawia się, jak to zorganizować, żeby wyglądało na wypadek. Sceneria jest ograniczona do minimum, mamy tylko dialogi we wnętrzach (gotowy materiał na scenariusz filmowy), nie wiemy, kiedy rzecz się rozgrywa, świat zewnętrzny zdaje się nie istnieć. Chodzi o to, że w tym „małym życiu” Jude’a liczy się tylko cień przeszłości, którego nie można się pozbyć. Mimo że już jako dorosły Jude jest wreszcie otoczony miłością i oddaniem. Yanagihara wynagradza mu przeszłość szczodrze, o tyle, o ile literatura może mieć siłę zbawczą. 

Jednak kilka rzeczy budzi opór: czytamy tę powieść emocjami, strona literacka schodzi na plan dalszy, ale tych potworności jest tak dużo, że sprawiają wrażenie nieprawdopodobnego nadmiaru. Książka wzbudziła w Stanach wielkie emocje, ogłoszono ją najgłośniejszą powieścią 2015 r., a kiedy jeden z recenzentów ją skrytykował, sam wydawca mu odpowiedział, że jest niewrażliwym czytelnikiem, bo książka działa terapeutycznie. Otóż jednak nie, wielkie cierpienie nie gwarantuje jeszcze wielkiej literatury. [recenzja z Polityki]

To nie jest książka dla każdego. i na każdą porę. ale przeczytam jeszcze raz. i polecam. mimo wszystko.

**

Tak, wiem doskonale, że to nie ładnie tak kraść książki z biblioteki. i nu nu nu niedobra dziewczyna [czasem zwyczajnie zapomniałam oddać].

Mogłabym też napisać nie wprost: czy wy też pożyczaliście ;-) książki z biblioteki i zdarzało się Wam ich nie oddać ? no czyż nie brzmi lepiej ? generalnie zawijanie gówna w złoty papierek, to jest polska specjalność tutejsza. A dziś, to się nazywa dyplomatycznym zagraniem.

Na moje usprawiedliwienie mam to, że to było dawno...książek nie było w księgarniach, lepiej kraść książki niż wódkę oraz robiłam to z miłości. do literatury. Potem, gdy książka zasiadała na półce mojej biblioteczki z pieczątki robiłam jakiegoś pięknego kolorowego kwiatka

i po sprawie. 

Na nieusprawiedliwienie: czasem robiłam to z niskich egoistycznych pobudek. nieodpartej chęci posiadania, niekatolickiego wychowania i dla sportu. oraz Przede Wszystkim taki był czas, że wszyscy coś kradli. nie mogłam przecież dramatycznie odstawać od współobywateli [nie wierzyłam też, że bibliotekarki za to zapłacą, w ogóle o tym nie myślałam]

Serio.

Jako dorosła już osoba kradłam słodycze, a dokładnie to zjadałam z torebki zważone ! lukrecje jeżdżąc tym koszykiem po sklepie. Przez Nieuwagę(ekhm) zjadałam czasem sporo.  kompulsywnie. z powodu ADHD, spadku cukru itakie tam. i nie pomagała świadomość podglądania przez kamery. to było silniejesze ode mnie.

 Ale za to poniosłam karę, bo mi nadmiernie dupa urosła. no i wstyd mi, że obżarstwo zwyciężało. 

Tak wiem, że kradziejstwo, to kradziejstwo, ale w moim mniemaniu złodziejstwo nie jedną ma twarz. a nawet kilka, w tym tak zwaną ... dobrą i usprawiedliwioną. Na przykład kłamstwo i kradziejstwo, żeby komuś życie ratować, ha ! nie mam z tym problemu. 

I nie udawajcie, że wy macie.  

Jak kradną miliony z banku, filmy o tym kręcą Bella ciao - Casa de papel, to czyją stronę trzymacie, he ?

A co z Zorro, i Robin H. co to zabierali bogatym a rozdawali biednym, 

jak robią skok stulecia,  to kto sto razy ogląda Vabank. bo to w dobrej spawie ukradli. kapitalistów okradli. 

Powiedzmy sobie prosto w twarz: Zawsze trzymacie stronę tych złodziei ;-)

i jak się okazuje sporo obywateli tak myśli w kraju tutejszym. 

[raz przykazanie: nie zabijaj jest traktowane poważnie a w przypadku obcych i obrony wiary Można zabijać. a nawet należy. No to jak to jest?]

 i to mi uświadomiło kiedyś, że istnieją standardy podwójne, we wszystkim. dla katolików, dla polityków, dla celebrytów i artystów oczywiście. i że ludzie zwyczajnie łamią prawo, kłamią. oszukują. kradną. zdradzają. żyją w grzechu. bez ślubu. i to jest NORMA. 

[Znieważyłaś dobrego chrześcijanina, białego, europejczyka, swojego, to pod sąd. ale zaatakowałaś islamistę, czarnego, żółtego, brudasa w burce, to bardzo dobrze. i medal.]

Czyż świat nie jest nadmiernie popieprzony ???  i zdemoralizowany.

Rasizm ma się zajebiście. Wszędzie. w obie strony w zasadzie. a człowiek człowiekowi wilkiem.

i nie chce mi się cytować ogólnie znanych przysłów i poetów. Mnie zastanawia Dlaczego tak się dzieje? że nikomu to nie przeszkadza ... choć dokoła sami dobrzy ludzie [w wierze dodam złośliwie].

o tak zwanych dobrych ludziach następnym razem.

ps

Naczelnik uparł się, żeby mnie Zabijać metodycznie po kawałku, do wylotu. 

Po pierwsze czyta niepochlebne komentarze o hotelu, 

Po drugie straszy, że konflikt się rozszerza i być może będą nam na horyzoncie latały rakiety...

Po trzecie akurat w noc lotu, burze, wiatry i armagedony...w Trójmieście.

noż kurwa.