O tym, że rób ile możesz i o rowerze.

Dietetyczka okazała się też psychologiem i obok wyliczeń, ważeń, potwierdzeniu, że jem bardzo dobrze, zdrowo i rozsądnie, oraz lecę z wagi też rozsądnie, choć dla mnie za wolno(6kg) To mam sobie odpuścić. Mam się nie spinać. mam sielubić :-) się LUBIĆ, się nie katować i nie zamartwić. nie cisnąć. nie windować wymagań i nie podnosić poprzeczki. 

[czyli mam się od siebie Odpierdolić.]

rób ile możesz, nie wkurzaj się i zaakceptuj. ZAAKCEPTUJ.

może powoli wdrażaj ten ruch... etapami, podobnie jak wodę, nie wmuszaj, powoli zwiększaj objętość szklanki.

Muszę, mam tak, że muszę, że wewnętrzny imperatyw mnie ciągle pogania, mobilizuje i gdy nie mogę, albo mi się nie chce, to potem Wyrzut sumienia jak himalaje zabija mnie powoli, spać nie daje, mówi szepce do ucha: zobacz, zobacz, jak wyglądasz ?  nie zmieścisz się już nigdy w te fajne ciuchy, było-minęło  ...  zapierdalaj kobieto. już, już, raz, raz.

(kiedyś napisałam w komentarzu u Rybeńki, że moim największym wrogiem jestem ja sama) chyba trudno mi zaakceptować zmiany. choć przecież akceptuję zmiany dokoła, tylko nie u siebie.

**

Oto rower, z serii przed Rometem czyli ZZR (Zjednoczone Zakłady Rowerowe) w stanie doskonałym 

Romet – skrócona nazwa przedsiębiorstwa Zakłady Rowerowe „Romet” w Bydgoszczy powstałego 31 października 1969 r. po zmianie poprzedniej nazwy przedsiębiorstwa Zjednoczone Zakłady Rowerowe, powstałego w 1948 roku^[1] z połączenia mniejszych bydgoskich zakładów rowerowych o przedwojennym rodowodzie oraz zakładów w Poznaniu i Czechowicach-Dziedzicach, a później także w Jastrowiu, Kowalewie i Wałczu, a także marka produkowanych przez te zakłady w latach 1969–1998 rowerów i motorowerów.

oto logo w starej i nowej wersji

a tu logo z roweru dziadka Naczelnika 

i sam rower, damka po wywleczeniu z obory i porządnym zlaniu wodą

 rower zzr Sawa

szukając roweru w internetach, co to wszyscy mówili o nim Antek, lokalizując nalepkę, model...trafiliśmy na forum romeciarzy Chłopcy Rometowcy :-)

Razu pewnego wywlekłam dziada rowera z obory i złapałam farby w sprayu, przyoblekłam się w stosowne szmaty, rękawice  i spryskałam dziada. ale farby były stare i popsute. więc nie wszystkie odpaliły i nie wszystko pokryły...i generalnie nie wyglądał. no nie wyglądał. Wyglądał jak dzieło nieukończone.

leżał rower na trawie po części spryskany, głównie na żółto i musiał poczekać na nowe farby. do dnia następnego.

Na to przyszedł Naczelnik i ze zbulwersowaną miną rzekł:

Zepsułaś rower mojego dziadka, jedyną pamiątkę po moim  dziadku, 

rzekł wkurwiony.

i się obraził.

Serio? pomyślałam i rzekłam ja: a gdy leżał ujebany w oborze, pomiędzy gliną i kartonami i pajonki na niego srały, a myszy podgryzały !!! to było dobrze, 

z roweru twojego dziadka zrobię dzieło sztuki człowieku.

I zrobiłam. 

ale nadal można na nim jeździć, tylko kto go doprowadzi do stanu jeżdżenia i kto będzie na nim jeździł, jeszcze dekadę temu byłabym to Ja. 

ale teraz już mi się nie chce brylować po wsi w pilotce na takim rowerze.

było-minęło.

Oglądamy sobie Makłowicza z Bośni i podaje on dla mnie świetną wiadomość, że audiobuka Szczygła "Laska nebeska, czyta Szczygieł. i sobie od razu ściągnęłam, zwłaszcza, że ostatnie dwa dni słucham bardzo krótkich kryminałów o komisarzu Oczko. i już mi się kończą...

Jak ja lubię Czechów. Nadal. i Pragę. dlatego tak polubiłam To przeczytałam :-)

i nawet ich szwejkowanie mi nie przeszkadza.