o tym, że sztuka pomaga?! i o nadzorcy.

 luksus to przejaw wolności.

bardzo mi się zgadza moje i Peszka odczuwanie życia. mam identyczne poglądy miejscami. w wielu kwestiach mi pomaga, coś obejść, coś zrozumieć i się wyleczyć się, jak ojciec. lubię go słuchać i lubię te rozmowy córki i ojca. bo ja takich nigdy nie miałam. Jeśli czegoś ludziom zazdroszczę, to właśnie dzieciństwa i rodziców wyjątkowych. mądrych, cudownych. niczego innego.

Ta rozmowa, to też zrozumienie: że czas dzieciństwa, to czas mroku, strachu i spiętej dupy. I to rzutuje bardzo na późniejsze życie dorosłe...i nawet na decyzję o nieposiadaniu dzieci. A to jest trudna decyzja. i dlatego i mnie także, jak Marię Awarię wkurwiają kobiety zwłaszcza, idiotki okrutne o spleśniałych mózgach, które oceniają a nie mają prawa się wpierdalalać[no ale to katolski kraj, gdzie wszyscy się wpierdalają w intymność, wsadzają łapę w gacie i w duszę i jeszcze im się to powinno wybaczać, bo to starebaby są i to starobabstwo wszystko tłumaczy, nikczemność, głupotę i okrucieństwo].

["zaanektowania nawciąż" mi się podobają].  

Czuję, że stoję jedną nogą w świecie, co już zanika i się kończy a  nadciąga nowe, jest już forpoczta. nowe ambiwalentne, że lepsze i gorsze (straszniejsze) jednocześnie.

[Gdy ktoś nazywa rzeczy po imieniu, i jeszcze jebie ludzi za ich homofobie, chamstwo,  ksenofobie, głupotę, idiotyzm, wulgarność i skurwienie. no to i ma przejebane. jak Schaeffer zupełnie. A właśnie sobie znalazłam "Kwartet na czterech aktorów. Teatr Stu, Kraków i zamierzam teraz, w łóżku zobaczyć].

Czytam więc sobie uchem tych Peszków. a okiem papierowym szeleszczę  "Od jednego Lucypera. Dziewit. a bardzo chcę już zacząć Chutnikową na kindlu a jeszcze muszę skończyć ... z dwie na kindlu.

Strasznie wieje, wichura od samiuśkiego rana jest, od 7, kiedy to wstałam, włączyłam pranie,  podlałam kwiaty, wypuściłam i nakarmiłam koty a potem wróciłam do łóżka i siedzę w słuchawkach, słucham Peszkowych rozmów, które mnie przejmują i przeglądam różne rzeczy w kompie i piszę jednocześnie.

** dziś też kicham. Bym spędziła dzień w łóżku ale nie mogę, muszę jechać do teatru. Nie wiem po co? nie mam im nic szczególnego do powiedzenia, tym młodym ludziom. Od pewnego czasu drąży mnie depresja. a depresja, jak wiadomo nie sprzyja żadnej myśli twórczej. 

podobno lekarstwem najlepszym jest praca, tyranie, zapierdol. nooo nie wiem, wiem, że trzeba robić swoje. i pętla wypowiedzi się zamyka, wraca do punktu wyjścia, że luksus to przejaw wolności a żeby był luksus, to mus zapierdalalać.

***noż kurwa mamcija ambiwalencję osobistą. i Boję się zapaści. bo mam też ekstremalną wrażliwość.

*

Jest jeszcze problem z papierami, papierologią jakąś zasraną, biurwokratyczną... bo w takim stanie nie umiem. w ogóle nie umiem, mam wymiot a w takim stanie, to dopiero Nie umiem. a nadzorca sarka i się znęca, i się wyżywa. ale on ma Zero wrażliwości i w sumie to mu współczuć powinnam. temu biednemu człowiekowi, tej średniej krajowej bez polotu. w sumie ja mam tylko spinkę a on już jakieś tam poważne operacje... no ale mu nie współczuje, bo karma wraca, co nie. Nie lubię ludzi, którzy tylko wtedy są mili, gdy jest dobrze. Zwłaszcza nadzorców. Gdy tylko jest problem, nie potrafią go rozwiązać i stają się potworami. rzygającymi cynizmem, chamstwem, nienawiścią i podejrzliwością(bo świat powinien wyglądać i reagować, jak oni chcą). 

I zazdroszczę Peszkowi, że może powiedzieć do chujowego reżysera: Spierdalaj. Marzę o tym. Serio.