Przewiało.

 Lubię to miejsce ale dzisiejsza noc i najbliższe dni mnie wytrącają z tego dobrostanu. Otóż wichura a przede wszystkim porywy ponad 120 na godzinę dały nam w kość tej nocy. Cud, że mamy prąd. Na Pomorzu setki tysięcy gospodarstw bez prądu. drzewa połamane, dachy zwiane, dachówki lewitujące w powietrzu, linie energetyczne uszkodzone, palące się transformatory, rozpierdolone elewacje.

Najpierw mną majtało w szczerym polu, gdy wracałam autkiem do chałupy po 19ej. Około 22 zadzwonił alarm strażacki, więc Naczelnik gnał usuwać zwalone drzewa w okolicy. A po 24 usłyszeliśmy Huk.

Koty i pies podziczone uciekły w popłochu. a ja bałam się wyjść i zobaczyć co to się wydarzyło. Wyobraźnia zrobiła swoje, że oto świerk gigant właśnie ukatrupił naszych sąsiadów ?

Tymczasem zerwało nam poliwęglanowy dach z patio ale tylko w połowie. Wyrwało go w środkowej części, gdzie zbiegały się dwie płyty przybite i zaklejone, a część zewnętrzna, na prawym brzegu dachu umocowana na belce, trzymała się doskonale.  I jak książka w której się przewracają kartki(trumna JPII) napierdalał ten dach raz o dach łazienki, raz o drewnianą konstrukcje dachu patio. JEB, jeb, chlast, chlast. Płaszczyzna o wymiarach 3na4 nabrała wiatru w żagle i chlastała równo, głośno i z rozmachem, że hoho. Pękając przy tym i niebezpiecznie byłoby ją tak zostawić, bo groziło jej kompletne oderwanie, pofrunięcie i finalnie ucięcie głowy przypadkowym wieśniakom. Oraz rozwaleniem konstrukcji dachu patio ale i dachu domu [Tymczasem Poleciły dachówki z pierwszego rzędu związane konstrukcyjnie z daszkiem]. Już nie mówiąc o tym, że zasnąć raczej byśmy nie zasnęli i sąsiedzi raczej też nie. Biliśmy się więc w huraganowym wietrze i porywach z tym dachem do 1.30. Przetrzepało nam nerwy i przewiało na wylot i raczej to się dobrze nie skończy, przynajmniej dla mnie.

Najgorsza była ta bezsilność: Naczelnik najpierw przywiązał dach do belki sznurem, sznur wytrzymał, poliwęglan nie wytrzymał i się zerwał...więc co było robić?nie mając wyboru, odciął dach od tej mocno się trzymającej części poliwęglanu na belce z samego brzegu. Szło mu dobrze, bo ciął po zgięciu. Musiał uważać na przewalanie się dachu w tym żywiole, żeby mu łba nie rozwaliło. No i na szczęście nie było podmuchu, kiedy finalnie odciął, więc na płasko przeleżał  ten dach w ogrodzie a na nim wszystkie donice z ziemią. Męczył się Naczelnik z dachówkami, żeby zabezpieczyć dziurę w dachu domu, wyrwa umożliwiała podrywanie kolejnych dachówek...

Ja trzymałam drabinę małą, potem dużą i latarkę,  i mi wystarczyło. Taki ryk wiatru, czekanie na porywy i napierdalanie zerwanego dachu oraz sypiące się gałęzie ze świerków i sosny(jedynej) oraz ten charakterystyczny trzask, otóż psychicznie mnie to wykończyło.